Nowa metoda zwiększenia wydajności pracy urządzeń transportu pionowego poprzez modyfikację cyklu jazdy urządzenia

Scientific research discussed in the present article is focused on the determination of the vertical conveyance capacity in the process of mining minerals, while applying a mathematical calculation and verification of the calculation results by simulation. Input parameters for the capacity calculation include the transport cycle time. The article presents the results of measuring a transport cycle during the operation and a calculation of the transport cycle while using known formulas. On the basis of the observed findings, two methods of increasing the hoisting machine capacity were proposed. The first method is increasing the velocity from the original value of 6 m.s–1 to the velocity of 7 m.s–1. In this case, we achieved the daily capacity increase in 2-2.5%. The second method consisted in changing the hoisting machine ac-celeration and deceleration modes by which we achieved as much as 9% increase in the daily capacity. The article also describes a transport cycle simulation model, with its output being the number of work cycles parameter. The obtained parameter was used again in the capacity calculation. The simulation model was used in experiments for both, the current status as well as proposed solutions. The simulation model serves also for calculation verification.Badania opisane w niniejszym artykule dotyczą określania i identyfikacji wydajności pracy instalacji transportu pionowego w ramach całościowego procesu wydobycia kopalin przy wykorzystaniu obliczeń matematycznych i weryfikacji wyników obliczeń poprzez symulacje. Wśród parametrów wejściowych wykorzystywanych do obliczeń wydajności pracy uwzględniono czas trwania cyklu jazdy urządzenia. W artykule przedstawiono wyniki pomiarów czasu cyklu jazdy dokonanych na urządzeniu rzeczywistym, zaś obliczenia dla cyklu jazdy wykonano w oparciu o ogólnie znane wzory. Na podstawie wyników pomiarów zaproponowano dwie metody zwiększania wydajności pracy urządzenia wyciągowego. Metoda pierwsza polega na zwiększaniu prędkości podnoszenia, z wartości początkowej 6 ms–1 do 7 ms–1; w rezultacie uzyskując w skali dziennej wzrost wydajności o 2-2.5%. Druga metoda polegała na zmianie wartości przyspieszenia i opóźnienia (hamowania); uzyskany w ten sposób wzrost wydajności pracy urządzenia wynosi 9%. W pracy przedstawiono także model do symulacji cyklu jazdy urządzenia wyciągowego, parametrem wyjściowym modelu była liczba cykli jazdy. Otrzymaną wartość tego parametru wykorzystano następnie do obliczeń wydajności pracy urządzenia. Model symulacyjny następnie wykorzystano do przeprowadzenia eksperymentu uwzględniającego zarówno stan obecny urządzenia wyciągowego i jego wydajność, a także proponowane rozwiązania. Powyższy model symulacyjny wykorzystany został także do weryfikacji obliczeń