Standard contracts terms in package travel contracts from the perspective of the directive 2015/2302 on package travel and linked travel arrangements

Sektor usług turystycznych ulega ogromnym zmianom pod wpływem nowych technologii. Techniczne zmiany sposobu dokonywania transakcji w tym sektorze wymagają także dostosowania regulacji prawnych. W tym kierunku zmierzają rozwiązania prawne przyjęte w dyrektywie 2015/2302. Celem tego artykułu jest analiza zasad zawierania online umowy o świadczenie usług turystycznych z wykorzystaniem wzorca umownego, które nowa dyrektywa poddaje gruntownej modernizacji. Dyrektywa 2015/2302 określa obszernie obowiązki informacyjne przedsiębiorców w tym sektorze oraz wprowadza szereg formularzy. Pojawia się jednak wiele pytań szczegółowych, na które ustawodawca unijny nie odpowiada w tekście dyrektywy. Co składać się będzie na wzorzec umowny w przypadku zawierania online umów regulowanych przez dyrektywę? W jaki sposób wzorzec umowny powinien być udostępniony konsumentowi, gdy zawiera on umowę online? W szczególności, czy umieszczenie wzorca na stronie organizatora jest uznawane za odpowiednie udostępnienie?The purpose of that article is to analyze the rules of concluding package travel contract in the directive 2015/2302 on package travel and linked travel arrangements. The new directive aims to modernize the rules on package travel contracts currently contained in Directive 90/314/EEC, by increasing the protection of consumers purchasing online travel services. Changes into the process of concluding contracts will increase legal certainty and transparency for both travelers and businesses and ensure fairer competition between travel businesses. Almost all package travel contacts are concluded using standard contract terms and model of adhesion contracts. Conclusion of contracts using standard contract terms requires, however, according to directive 2015/2302, providing the relevant information on durable medium. The aim of this article is to analyze which channel of information can be recognise as a durable medium in electronic commerce in the context of legal obligation of the trader to provide the traveller with a proper information. This issue will be discussed from the perspective of EU law and the case law of the Court of Justice. This will include, in particular, detailed examination of the admissibility of the click-wrapping technique as well as the website as a durable medium