Zespół jako mistrz budowlany. Interdyscyplinarny zespół projektowy. Wstęp do analizy

It's a striking fact that in a world of highly specialized professions (stimulated by the development of science and technology) as well as precise legal regulations defining rules of standalone practice in building industry, we've lost a single person capable of providing full knowledge necessary for completing building venture, as it was common 100 years ago. It's not a good time for a master builder, we know from middle ages. Every planning venture, whether its purpose is to create a chair or a city, requires appropriate preparations. What distinguishes these two extreme examples, in particular, is the scope of knowledge necessary for their execution. While a chair is a relatively simple task to complete, it can be planned and executed by a single person, a contemporary building or a city requires the cooperation of various specialists. Interdisciplinary cooperation, although sometimes perceived as a problem and an unpleasant necessity, can be an opportunity for a unique work outcome. The article is an attempt of analysis of this complex problem, which by reviewing selected reference material - including both scientific studies and testimonials of outstanding practitioners - introduces its concise characteristics, problems, and advantages, but, most importantly, tries to define the conditions required for successful collaboration.Artykuł jest próbą analizy zagadnienia współpracy międzybranżowej. Zakres analizy dotyczy dyscyplin architektury i konstrukcji. Materiał źródłowy wykorzystany do analizy obejmuje zarówno wybrane publikacje przedstawiające rezultaty badań przeprowadzonych w ośrodkach akademickich, jak i świadectwa wybitnych przedstawicieli praktyki projektowej, ze szczególnym uwzględnieniem dokonań Ove Arupa. Zaproponowany dobór źródeł pozwala na porównanie doświadczeń o charakterze eksperymentalnym w sztucznie wykreowanym środowisku (doświadczenia akademickie), z praktyką realizowaną w rzeczywistych warunkach. W artykule wyróżniono i scharakteryzowano wybrane problemy w komunikacji między analizowanymi dyscyplinami. W konkluzji wyszczególniono dwie główne kategorie dyscyplin kształtujących zespół międzybranżowy: „generalistyczną” (architekt, urbanista) i specjalistyczną (inżynier), oraz charakterystyczny dla nich zestaw kompetencji. Zaproponowany podział ma na celu opisanie podstawowych funkcji członków zespołu międzybranżowego jako gwaranta prawidłowo realizowanej komunikacji