Novel methods of testing biological activity of seed dressing fungicides against snow mould Microdochium nivale

In the Institute of Plant Protection Branch in Sośnicowice an investigation was performed on establishing novel methods for testing biological activity or seed dressings against snow mould (Microdochium nivale). Seeds of winter wheat used for the experiments in artificial conditions were disinfected in sodium hypochlorite, subsequently infected with the pathogen, and treated with seed dressing fungicides (Baytan Universal 19.5 WS, Zaprawa Funaben T, Maxim 025 FS, Raxil Extra 515 FS and Vitavax 200 FS). In laboratory tests inoculation with conidial suspension was applied, and in climatic chamber experiments either conidial suspension or inoculum grown on sand-cornmeal medium was used. The field experiment with the same seed dressings was carried out on naturally infested plots, and the disease developed under snow cover lasting for 58 days. Two novel climatic chamber methods (Z and PK) proved to be suitable for testing biological activity of seed dressing fungicides against snow mould (M. nivale) as correlation coefficients with field results at P=0.05 were 0.9760 and 0.9453. Method Z was recognised as more suitable. Differences between seed dressings were statistically insignificant. The laboratory method was recognised as useful for controlling the pathogen (M. nivale), but its usefulness for controlling the disease (snow mould) may not be sufficient under a range of different winter conditions.W Oddziale Instytutu Ochrony Roślin w Sośnicowicach są prowadzone badania w celu rejestracji nowych zapraw między innymi na pleśń śniegową wywoływaną przez Microdochium nivale. Z powodu coraz częściej występujących trudności oceny skuteczności działania zapraw w ochronie ozimin przed tą chorobą (z jej typowymi objawami) i koniecznością potwierdzania w kontrolowanych warunkach objawów porażenia roślin przez M. nivale będącego również sprawcą m.in. fuzaryjnej zgorzeli siewek prowadzone były badania nad nowymi metodami oceny aktywności biologicznej zapraw przeciw pleśni śniegowej. Oceniano skuteczność działania kilku zapraw z różnych grup chemicznych i o różnym mechanizmie działania w warunkach naturalnych oraz w warunkach sztucznej infekcji w doświadczeniach komorowych (Metoda Z i metoda PK) i laboratoryjnych. Współczynniki korelacji (P=0,05) dla wyników uzyskanych w komorze klimatycznej (metody Z i PK) oraz w laboratorium z wynikami doświadczenia polowego, w którym wystąpiła pleśń śniegowa, były wysokie i wynosiły odpowiednio 0,9760, 0,9453 i 0,9738. Przydatność metody komorowej Z do oceny biologicznej skuteczności działania zapraw nasiennych przeciwko pleśni śniegowej oceniono wyżej niż przydatność metody PK. Stwierdzono, że chociaż metoda laboratoryjna jest łatwa i prosta, to służy raczej do oceny wpływu zapraw na sprawcę choroby (grzyb M. nivale), a nie na występowanie pleśni śniegowej