Badanie indeksu krystaliczności drewna dębowego pochodzącego z zabytkowej stolarki budowlanej

The influence of oak wood age on the crystallinity index of cellulose was determined. Antique wood originating from Warsaw woodwork from the middle of the 18th century, the turn of XIXth and 20th century and the middle of the 20th century was analysed. It was reported, using FTIR spectrometry, that the crystallinity index increases with wood age. It is consistent with previous examinations in other papers and shows that the chosen method of crystallinity index analysis is correct.Wraz z upływem czasu stare drewniane okna, drzwi, podłogi podobnie jak i inne elementy stolarki budowlanej nabierają wartości muzealnej i dlatego, jako świadectwo kultury materialnej minionych stuleci powinno zostać zachowane dla przyszłych pokoleń. Za pozostawieniem tych elementów, poza argumentami dotyczącymi wartości zabytkowych i estetycznych, przemawiają właściwości samego drewna, które pomimo upływu czasu często nie ulegają istotnym zmianom, a materiał ten zachowuje pełne funkcje użytkowe. Wobec panujących obecnie niejednoznacznych poglądów na temat skutków długotrwałego starzenia się drewna, istnieje potrzeba podejmowania możliwie wielostronnych badań zmierzających do określenia właściwości zabytkowego drewna. Celem niniejszych badań było określenie indeksu krystaliczności celulozy w drewnie pochodzącym z zabytkowej warszawskiej stolarki budowlanej z połowy 18, przełomu 19 i 20 wieku, a także z połowy 20 wieku w porównaniu do drewna pozyskanego współcześnie. Analizę stopnia krystaliczności celulozy przeprowadzono metodą spektrometrii w podczerwieni FTIR przy użyciu modelu Nicolet 6700, Thermo Fisher Scientific Inc. Wyniki przeprowadzonych badań pozwalają stwierdzić, że w zabytkowym drewnie, w porównaniu do drewna pozyskanego współcześnie, następuje zmiana indeksu krystaliczności celulozy. Wielkość zmian uzależniona jest od wieku drewna. Największym indeksem krystaliczności celulozy charakteryzuje się drewno elementów stolarki budowlanej z 18 wieku, a najmniejszą różnicę wykazało drewno pochodzące z zabytkowych elementów z połowy 20 wieku. Obserwacje te potwierdzają z fachowej literatury, co świadczy także na korzyść wybranej metody określania indeksu krystaliczności