Women educators in Atatürk Period (1923-1938)

Tarih boyunca Türk kadınının toplumdaki statüsü çeşitli nedenlerden dolayı değişiklik göstermiştir. Eski Türk toplumlarında kadın saygın bir konumdayken, İslamiyet'in kabulüyle dinin yanlış yorumlanması, gelenek ve görenekler kadını toplumdan dışlamış ve evde eşinin ve çocuklarının bakımdan sorumlu tutmuştur. Atatürk Dönemi Kadın Eğitimcilerin, hangi çetin yollardan geçerek kendilerini yetiştirdiklerini ve yaşadığı topluma faydalı olmak için verdikleri mücadeleyi doğru değerlendirebilmek için gerileme sürecine giren Osmanlı İmparatorluğu'nun Tanzimat Dönemi yeniliklerinin incelenmesi gerekmektedir. 1839 Tanzimat Fermanı'nın (Gülhane Hatt-ı Hümayun) yayımlanmasıyla siyasi, mali, idari, askeri ve eğitim gibi birçok alanda düzenlemeler yapılmıştır. Bu düzenlemeler kısıtlıda olsa Türk kadının sosyal statüsünü değiştirmiş, ancak Türk kadınına yeterli gelmemiştir. Toplum gözünde kadınlar sadece öğretmenlik yapabilir anlayışı I. Dünya Savaşı'nın beraberinde getirdiği koşullar değiştirmiş ve kadınlar ebe, hemşire, hasta bakıcı, işçi, dernek üyesi, yazar gibi başka alanlarda da çalışmışlardır. Savaştan yenik çıkılması 1918 Mondros Ateşkes Antlaşması ve 1920 Sevr Barış Antlaşması'nın imzalanmasıyla Osmanlı yöneticileri ülkenin parçalanmasını kabul etmiş ve işgallerin başlamasına sessiz kalmışlardır. İşgallerin ve zulmün artması halkı Mustafa Kemal Atatürk'ün etrafında birleştirmiş ve kadın, erkek, yaşlı, genç, çocuk topyekûn örgütlenerek milli mücadelenin başlaması sağlanmıştır. Millî Mücadele'nin zaferle sonuçlanmasıyla Atatürk, Türk milletini çağdaş bir toplum haline getirmeyi hedeflediği için ülkede köklü inkılap hareketlerine girişmiştir. Atatürk öncülüğünde kadınlara sosyal, siyasi, ekonomik ve hukuki alanlarda tanınan haklarla kadın-erkek eşitliği sağlanmaya çalışılmış ve kadının toplumdaki statüsü değişmiştir. Türk kadınının haklarına kavuşması Cumhuriyetin ilanı ile başlamış, 1924 tarihli Tevhid-i Tedrisat Kanunu'yla eğitim sistemi birleştirilmiş ve cinsiyet ayrımı gözetilmeden kadın-erkek eşit olması sağlanmıştır. Kadın erkek demeden vatandaşların okuryazar oranını arttırmak için 1 Kasım1928'de Harf İnkılabı yapılmıştır. Böylece kadın daha kolay okuma, yazma öğrenme imkânına kavuşmuştur. 1926'da kabul edilen Türk Medeni Kanunu ile kadına erkek karşısında hukuki eşitlik verilmiştir. Bu kanunun kabulüyle kadınlara siyasal hakların verilmesi zorunluluk haline gelmiştir. Türk kadını, 1930'da belediye, 1933'te köyde muhtar, 1934'te de milletvekili seçme ve seçilme hakkına kavuşmuş ve hakların en büyüğünü elde etmiştir. Cumhuriyet Dönemi'nde kadının çalışma hayatına girip ekonomik alanda üretime katılması için de destek verilmiştir. 1923 yılında İzmir I. İktisat Kongresi düzenlenmesiyle yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti Devleti'nin ekonomik sorunları konuşulmuş ve gerekli olan iş gücünü kadın erkek ayrımı yapmadan sağlanmaya çalışılmıştır. Var olan zanaat okulları iyileştirilip yenileri açılmıştır. 1926'da Memurin Kanunu'yla kadınlara memur olma hakkı verilmiştir. Kadınların çalışma koşulları düzenlenmiştir. Çalışmamızda Türkiye Cumhuriyeti'nde Atatürk Dönemi'nde Kadın Eğitimciler'in hayatları irdelenip toplumsal hayata katılımları ele alınmıştır. Ayrıca 1923 yılında Cumhuriyet'in ilanının, Türk kadınlarına getirdiği sosyal, siyasi, hukuki ve ekonomik haklardan bahsedilmiştir. Bu çalışmanın birinci bölümünde, araştırmanın amacı, önemi, sınırlılıkları, varsayım ve tanımlara değinilmiştir. İkinci bölümde, Tanzimat, Milli Mücadele ve Cumhuriyet Dönemleri'nde kadınların eğitim ve sosyal durumları anlatılmıştır. Üçüncü bölümde, 1923 ve 1938 yılları arasında asıl meslekleri öğretmenlik olan ve ayrıca milletvekilliği, yöneticilik, yazarlık, avukatlık, polis, ebe, hemşire, kimyager, arkeolog, astronom, sümerolog, pilot, müfettişlik v.s. meslekleri yaparak topluma faydalı olmaya çalışan kadınlarımızın hayatları incelenmiş ve bu kadınların faaliyet ve eserlerinden bahsedilmiştir. Çalışmanın dördüncü bölümünde ise, araştırma bir sonuca bağlanarak eserin genel bir değerlendirilmesi yapılmış ve önerilerde bulunulmuştur.Throughout history the status of women in Turkish society has changed because of several reasons. In old Turkish societies the woman was in a respectable position, but with the conversion to Islam, due to the false interpretation of the religion, the traditions and customs excluded women from society and held them responsible for the care of their husbands and children at home. It is necessary to examine the innovations of the Ottoman Empire, which was in regression in the Tanzimat period, in order to be able to evaluate the struggle of women educators to thrive and to be beneficial to society in the Atatürk period. By the publication of the 1839 Tanzimat Edict (Gülhane Hatt-ı Hümayun), regulations were made in many areas such as political, financial, administrative, military and education. These regulations have changed the social status of Turkish women, but it was not sufficient for the Turkish women. The common understanding in society that women could only work as a teacher changed along with the conditions caused by World War I and they started working as midwives, nurses, caregivers, workers, association members, writers and so on. Having been defeated in the war, Ottoman rulers had to sign the Armistice of Mudros (1918) and the Treaty of Sèvres (1920) which meant accepting the disintegration of the country. All they could do was to remain silent in the face of occupations. The expansion of occupations and persecution united the people around Mustafa Kemal Atatürk. They, regardless of gender or age were organized and the subsequent War of Independence ensued. With victory in the war, Atatürk started radical transformations in the country to turn the Turkish nation into a contemporary society. Under the leadership of Atatürk, women were given rights in social, political, economic and legal fields, to ensure the equality of women and men, and thus the status of women in society has changed. Turkish women began achieving their rights with the proclamation of the Republic and it was ensured that each citizen is equal regardless of their gender. In order to increase the literacy rate of citizens regardless of their gender, the alphabet reform was made on November 1, 1928. Thus, the woman has gained the opportunity of education more easily. With the adoption of Turkish Civil Law in 1926, women were given equality before the law. With the adoption of this law, it became a necessity to give women political rights. Turkish women achieved the right to elect and to be elected as a municipal mayor in 1930, as neighbourhood representative in villages in 1933, and the greatest of rights, to be elected as a member of parliament in 1934. During the Republican Period, women were given support to enter business life and participate in the economic field. At the 1st İzmir Economy Congress (1923), the economic problems of the newly founded Republic of Turkey were discussed and it was decided that the necessary labour power should be provided without discrimination between men and women. Existing vocational schools were improved and new ones were opened. In 1926, women achieved the right to become civil servants under the Law on Civil Servants. The working conditions of women were also regulated. In this study, the lives of women educators and their participation in social life during the Atatürk period in Republic of Turkey are discussed. In addition, the social, political, legal and economic rights that Turkish women achieved with the proclamation of the Republic in 1923 were mentioned. In the first chapter of this study, the purpose of the study, its importance, limitations, assumptions and definitions are given. In the second chapter, the educational and social conditions of women during Tanzimat period, Turkish war of independence and Republic Era are explained. In the third chapter, between 1923 and 1938 the lives of Turkish women who were primarily teachers, and began to work as managers, authors, lawyers, police, midwives, nurses, chemists, archaeologists, astronomers, pilots, and inspectors to be beneficial to society are analysed, and their activities and works are mentioned. In the fourth chapter of the study, a general evaluation of the work was made and suggestions were made