Bezpieczeństwo w rzeczywistości ponowoczesnej

Zmiany zachodzące we współczesnym świecie ponowoczesnym dotyczą tak, że państw narodowych. Obejmują one sferę suwerenności, w wymiarze wewnętrznym i zewnętrznym, zakresu władzy i funkcji państwa. Rośnie współzależność państw i jednocześnie ograniczeniu ulegają możliwości sterowania procesami gospodarczymi, społecznymi, a nawet politycznymi, przez władzę państwową. Potrzeba bezpieczeństwa pozostaje zasadniczą częścią interesu każdej zbiorowości i podstawową funkcją państwa. Tej funkcji nie może skutecznie zapewnić żadna, nawet najbardziej skuteczna instytucja ponadnarodowa czy międzynarodowa. Od początków lat dziewięćdziesiątych XX w. obserwujemy proces przesuwania się ośrodka władzy państwowej w górę, ku strukturom ponadpaństwowym, oraz w dół – do poziomu społeczności regionalnych i lokalnych, co, niewątpliwie, jest wyzwaniem dla autonomii państwa, państwowości i narodowości. Obecnie suwerenność to raczej prawo suwerena do ostatecznego decydowania o tym, w jaki sposób jest wykonywana pochodząca odeń władza, czy i na ile jest realizowana w jego interesie. Ma to ogromne znaczenie w kontekście przyszłości, w której ostateczną konfigurację socjoekonomiczną mogą tworzyć nie państwa, ale regiony. Zasadnicza zmiana w pojmowaniu i definiowaniu bezpieczeństwa, jaka dokonała się współcześnie, to przeniesienie akcentu bezpieczeństwa podmiotowego z państwa narodowego, na człowieka (human security), który stał się podstawowym podmiotem bezpieczeństwa