U ovom radu pokušaćemo da ponudimo opštiji nacrt za razmatranje odnosa između toga kako se na pitanje religijske tolerancije gleda u dva dokumenta koja hrišćanska i islamska religijska tradicija priznaju i slave. Reč je o Milanskom ediktu i o Ustavu Medine. Ovi dokumenti su za svoje vreme bili revolucionarni. Međutim, sami ovi dokumenti, kao i religijska učenja, na kojima su oni zasnovani, ne mogu biti merilo za uređivanje odnosa u naše vreme. Oni su izloženi u pojmovnom okviru i u vrednosnom sistemu koji je vladao u doba kada su ta učenja i ti dokumenti nastali. Mnogi odnosi koji su tada postojali, danas ne postoje. Na primer, u Milanskom ediktu afirmiše se opšte pravo na religiju, a u Ustavu Medine uzajamna tolerancija avramovskih monotei...