MEĐUNARODNA NADLEŽNOST PREMA PROPISIMA IMOVINSKIH REŽIMA EU-a – STVARANJE KOHERENTNOSTI U IMOVINSKIM SPOROVIMA PREKOGRANIČNIH PAROVA

The paper thoroughly examines the rules on jurisdiction of the Property Regimes Regulations, analysing both the expected benefits as well as the existing and potential problems in the application of the new rules. The main accomplishment of the Property Regimes Regulations in the field of jurisdiction is that they established more coherence in the cross-border family law adjudication. Namely, they align the international jurisdiction regarding the couple’s property to that of the situation at the origin of the need to adjudicate on such property, i.e. separation of the couple or else the death of one of the spouses or partners. Such joinder of proceedings is the general rule in the Property Regimes Regulations and even mandatory when succession proceedings are pending. Questions concerning property relations between spouses or registered partners must, however, sometimes be resolved without an underlying separation or succession proceedings and Property Regime Regulations also provide for the international jurisdiction of courts in such “independent” cases. The main connecting factor is then the common habitual residence of the spouses or registered partners, in line with the general tendency in EU Private International Law of enhancing the importance of the habitual residence, rather than of the nationality.Ovim se radom provodi temeljna analiza o pravilima o nadležnosti u Uredbama o imovinskim odnosima, uzimajući pritom u obzir očekivanu korist kao i postojeći te potencijalni problemi koji bi se mogli pojaviti prilikom primjene novih pravila. Osnovno je postignuće Uredaba o imovinskim odnosima u području nadležnosti to što je predviđena veća koherentnost u pravnom uređenju pitanja prekograničnih obitelji. Napose, uniformiranje međunarodne nadležnosti glede imovine parova s onom koja se odnosi na okolnost koja vodi do izvorne potrebe odlučivanja o tim dobrima, a to jest razvod ili razilazak para ili smrt jednog od bračnih drugova ili partnera. Takvo spajanje postupaka predstavlja opće pravilo u Uredbama o imovinskim odnosima i čak je obvezatno u slučaju postojanja postupka o nasljednim stvarima. Ponekad je potrebno riješiti pitanja koja se odnose na imovinske odnose među bračnim drugovima ili registriranim partnerima mimo isticanja postupka o razvodu ili postupka o nasljednim stvarima, pa Uredbe o imovinskim odnosima uređuju međunarodnu nadležnost sudova u takvim „nezavisnim“ predmetima. Osnovnu poveznicu čini zajedničko uobičajeno boravište bračnih drugova ili registriranih partnera u skladu s generalnim trendom u europskom međunarodnom privatnom pravu o jačanju važnosti uobičajenog boravišta umjesto državljanstva