Evaluation of fatıgue and qualıty of life ın patıents wıth heart faılure

Tanımlayıcı ve kesitsel olarak planlanan bu araştırma kalp yetersizliği hastalarının yorgunluk ve yaşam kalitesini değerlendirmek ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla yapıldı. Araştırma; Aralık 2018 – Ekim 2019 tarihleri arasında Trakya Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kardiyoloji Anabilim Dalında kalp yetersizliği tanısı konulmuş, 138 hasta ile gerçekleştirildi. Araştırmanın verileri, “Anket Formu”, “Minnesota Kalp Yetmezliği ile Yaşam Anketi” ve “Piper Yorgunluk Ölçeği” kullanılarak toplandı. Araştırmaya katılan hastaların yaş ortalaması 62,53±11,10 yıl olup, %57,2’si kadındı. Hastaların %84,1’i evli, %57,2’si ilkokul mezunu, %20,3’ü emekli, %21’i yalnız yaşamakta, %63’ü kalp yetersizliği sınıflamasında NYHA sınıf II’de yer almakta idi. Hastaların ortalama EF değeri 36,45±6,73 olarak bulundu. Hastaların Minnesota Kalp Yetmezliği ile Yaşam Anketi puan ortalamasının 40,33±17,26 ve Piper Yorgunluk Ölçeği puan ortalamasının 4,39±1,83 olduğu belirlendi. Kalp yetersizliği hastalarının yorgunluk düzeyi ile yaşam kalitesi arasında negatif yönde istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulundu. Hastaların yorgunluk düzeyi arttıkça yaşam kalitesinin kötüleştiği belirlendi (p<0,05). Yapılan regresyon analizinde hastalarda yaşam kalitesi ve yorgunluk üzerine etkili bağımsız faktörler; yaş, tanı süresi, NYHA sınıflaması ve eğitim durumu olarak belirlendi. Hastaların yaş, tanı süresi, NYHA sınıflaması arttıkça ve eğitim düzeyleri azaldıkça yaşam kalitesinin kötüleştiği ve yorgunluk düzeylerinin arttığı bulundu (p<0,01). İlkokul mezunu olan, kalp yetersizliği sınıflamasında NYHA sınıf III’te 51 bulunan ve kalp yetersizliğine bağlı hastaneye yatma durumu olan hastaların yorgunluğunun arttığı ve yaşam kalitesinin azaldığı bulundu (p<0,05). Sonuç olarak; hemşirelerin kalp yetersizliği olan hastaların yaşam kalitesi ve yorgunluk düzeylerini geçerli ve güvenilir ölçeklerle değerlendirmesi, hastaların yaşam kalitesini yükseltmek ve yorgunluğunu azaltmak için uygun hemşirelik bakımının bireysel olarak planlaması ve hastalara psikososyal destek vermesi önerilmektedirhis descriptive and cross-sectional study was conducted to evaluate the fatigue and quality of life of patients with heart failure and to determine the factors affecting them. This study was conducted between December 2018 and October 2019 with 138 patients diagnosed with heart failure in Trakya University Training and Research Hospital. Data were collected using the “Questionnaire Form”, “Minnesota Heart Failure and Life Questionnaire” and “Piper Fatigue Scale”. The average age of the patients participating in the study was 62.53±11.10 years, 57.2% of them were women. 84.1% of the patients were married, 57.2% were primary school graduates, 20.3% were retired, 21% were living alone, 63% were in NYHA class II in the heart failure classification. The mean EF value of the patients was 36.45 ± 6.73. It was determined that the Minnesota Heart Failure and Life Questionnaire mean score of the patients was 40.33±17.26 and the average score for the Piper Fatigue Scale was 4.39±1.83. A statistically significant negative correlation was found between the fatigue level of heart failure patients and their quality of life. It was determined that as the fatigue level of the patients was increased, the quality of life was worsened (p <0.05). In regression analysis, independent factors affecting the quality of life and fatigue in patients were age, duration of diagnosis, NYHA classification and educational status. It was found that patients’ quality of life decreased as the fatigue level, age, and duration of diagnosis increased and EF value 53 was decreased in patients with heart failure (p <0.01). It was found that the fatigue of the patients who were primary school graduates, who were in NYHA class III in the heart failure classification and who had hospitalization due to heart failure increased and their quality of life decreased (p