Cadzand-Dorp Badhuisweg-Koolsweg Cadzand-Dorp Badhuisweg-Koolsweg. Gemeente Sluis. Resten van een omgrachte nederzetting uit de Late Middeleeuwen. Archeologische Begeleiding - protocol IVO-P

Het voornemen is om binnen een plangebied van 1,9 hectare nieuwbouwwoningen te realiseren. De aanleiding tot dit onderzoek is een eerste bouwfase waarin ter plaatse van een in 2009 gesloopte schuur uit de 18de eeuw een bouwput met een oppervlakte van ongeveer 880 m2 is ontgraven. Op basis van het vooronderzoek werd in het PvE een hoge verwachting voor vindplaatsen uit de Late Middeleeuwen en Nieuwe tijd opgesteld. Tijdens de archeologische begeleiding zijn binnen het onderzoeksgebied hoogteverschillen in het maaiveld vastgesteld die wijten zijn aan de sloop van de voormalige schuur. Direct onder de bouwvoor, in de bovenste horizonten van de afzettingen van het Laagpakket van Walcheren zijn naast enkele funderingsresten van de voormalige schuur archeologische resten en sporen uit de Late Middeleeuwen aangetroffen. Het archeologisch vlak is aangelegd op een diepte van ca. 0,47 tot 0,65 meter +NAP. Deze archeologische resten zijn in situ behouden. De aangetroffen sporen maken deel uit van een omgracht nederzettingsterrein of hofstede dat continu bewoond was vanaf de tweede helft van de 12de eeuw tot het einde van de 15de eeuw. Naast de gedeeltelijke resten van de omgrachting zijn ook cultuurlagen, greppels en afvalkuilen aangetroffen die zich concentreren rond twee mogelijke bewoningszones. In het westelijke deel van het onderzoeksgebied wijzen paalsporen op de aanwezigheid van bebouwing. Een dubbele palenrij, waarvan de functie onduidelijk is, wordt geflankeerd door een cluster van dierengraven. De studie van met name het aardewerk en de metaalvondsten en de bijbehorende vondstcatalogi geven een duidelijk beeld van de datering, aard, gaafheid en de materiële cultuur van deze plattelandsnederzetting. De kleine hoeveelheid dierlijk resten licht een tipje van de sluier op over de aanwezige veestapel en de voedselvoorziening. Het archeobotanisch onderzoek van drie bodemmonsters brengt vooral grote graan- en zaaivoorraden van haver, broodtarwe en voederwikke aan het licht die in de rook zijn opgegaan. De aanwezigheid van deze omgrachte nederzetting, die tot de (late) 12de eeuw teruggaat en op het einde van de 15de eeuw verlaten werd, wordt in een breder historisch kader geschetst