Edytorial: W trosce o człowieka

Interdyscyplinarna refleksja nad człowiekiem i ukazywanie nowych horyzontów jego życia oraz szukanie prawdy o nim to główny cel programowy naszego czasopisma. Kolejny numer „Horyzontów Wychowania” pt. W trosce o człowieka, który oddajemy do rąk czytelnika, wpisuje się w naczelne założenie. Podjęta w artykułach problematyka dotyczy troski i troszczenia się o innych oraz możliwych sposobów wsparcia współczesnego człowieka. Troska wynika prosto z istoty człowieka i jego powołania oraz akceptowanego świata wartości. Podejmowanie troski o kogoś ma chronić przed zagrożeniami, wiązać się z opieką i dbałością o kogoś i jego sprawy. Staje się wówczas źródłem rozwoju człowieka i jego poczucia sensu życia, ale także postępu społecznego i kulturowego. Przy czym im liczniejsze i większe są zagrożenia w świecie, tym bardziej aktualna staje się troska o innych, ale i o siebie. Można analizować kategorię troski w odniesieniu do osób, do których jest kierowana, oraz w perspektywie tych, którzy się troszczą o innych. Człowiek podlegający trosce doświadcza przede wszystkim zaspokojenia swoich potrzeb oraz wsparcia, w tym także emocjonalnego, co sprzyja jego rozwojowi oraz kształtowaniu pozytywnego nastawienia do świata i innych ludzi. Z kolei osoby przejawiające troskę to podmioty aktywne, podejmujące ukierunkowane działania na rzecz potrzebujących, a przy okazji doskonalące empatię i życzliwość oraz eliminujące wrogość, gniew czy zawiść. U człowieka troszczącego się o innych wzrasta samoakceptacja i satysfakcja, poczucie sprawstwa i bycia potrzebnym, ponadto zyskuje on pozytywny obraz świata, siebie i innych, intensyfikuje swoje poczucie sensu życia. Zatem można wskazać, że osoby uczestniczące w relacji troski doświadczają wzmocnienia przede wszystkim w sferze emocjonalnej i duchowej, ale także motywacyjnej i intelektualnej, bo zdobywają nową wiedzę