Inwazja przekłuwaczy ciał. Wychowawcze problemy tatuażu i piercingu u nastolatków

Człowiek od zawsze ozdabiał swoje ciało, ale z reguły miało to znaczenie rytualne. Dlaczego dzisiaj, wyzwolony od ograniczeń, lekceważąc dawne kanony piękna, pragnie ze swojej skóry uczynić żywy obraz? Tatuaż – niegdyś „sztuka” zarezerwowana dla przestępców, żeglarzy i żołnierzy – ostatnio stał się modny wśród młodzieży. Ulice polskich miast pełne są młodych ludzi, którzy noszą na swoim ciele przeróżne znaki, symbole i słowa. Kiedyś wielbiciele ruchu punk „pozapinali swoje twarze na agrafki” i obwiesili je łańcuchami i kolczykami, dziś niemal co drugi młody człowiek nosi w uchu jakąś ozdobę. Przyozdabianie się nabrało rozmachu – upiększane są nosy, wargi, języki, łuki brwiowe, policzki, sutki, pępki i części intymne. Pole do popisu jest niemal nieograniczone, prawie każdy fragment ludzkiego ciała daje się przekłuć i przystroić jakimś mniej lub bardziej gustownym drobiazgiem. Szacuje się, że w Polsce już około trzech milionów osób poddało się zabiegom przekłuwania różnych części ciała