Fitocenozy wykształcające się w uprawach rolniczych na terenie Doliny Środkowej Wisły. Część I. Zespoły zbóż

Niniejszy artykuł dotyczy zbiorowisk roślinnych wykształcających się w uprawach zbóż (ozimych i jarych) na różnych typach gleb. Badania terenowe prowadzono w latach 2003‒2008 na terenie 117 miejscowości. Duże zróżnicowanie gleb z przewagą gleb żyznych oraz specyficzny mikroklimat i stosunki wodne szczególnie w bliskim sąsiedztwie z rzeką pozwoliły na wyróżnienie 12 jednostek syntaksonomicznych należących do 5 zespołów roślinnych. Najbardziej rozpowszechnionym i wewnętrznie zróżnicowanym był zespół Vicietum tetraspermae. W jego obrębie wyróżniono 5 podzespołów: V.t. scleranthetosum, V.t. typicum, V.t. papaveretosum rhoeads, V.t. consolidetosum i V.t. lathyretosum. Najbogatsze fitocenozy wykształcały się w Vicietum tetraspermae typicum z Mentha arvensis i ze związku Polygono-Chenopodion. W zbożach ozimych, na glebach najuboższych pod względem troficznym, na całym terenie badań rozwijały się płaty Arnoserido-Scleranthetum z masowym udziałem Anthoxanthum aristatum oraz Vicietum tetraspermae scleranthetosum. Natomiast na glebach żyznych, o wysokim pH, w zbożach ozimych i jarych wykształcały się płaty Lathyro-Melandrietum. Często na całym ternie badań notowane były dobrze wykształcone fitocenozy zespołu o aspekcie typowo wiosennym ‒ Papaveretum argemones