MİMARLIK KÜLTÜRÜ: ALGI, KAVRAM VE DÜŞÜNCE PARÇALARI ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

Architecture is a culturally fueled, creative, and interdisciplinary profession. It operates in the conception, coordination, and critical assessment of the built environment while requiring the refinement of an architectural common sense, through an acumen that is most pragmatically tuned for the delivery of all services involved. The ongoing virtualization in a globalized consumer society allows for the conception, urge, and realization to propagate previously incomprehensible forms and methods, and a tendency to move away from the customary. While doing so, it makes it customary for the architect’s inquiry to depend on a foreign interface, relegating form and construction problems from actual, material dimensions into the domain of representation. To explain this phenomenon, the thesis observes how the series of industrial revolutions since the nineteenth century have disrupted the evolutionary pace of many cultures, and how architecture reacted to those gradual shifts of thought from pre-modern to modern global paradigms. It analyzes how the current trends of virtualization and image propagation threaten intellectual labor value while also disregarding the ages' accumulated wisdom in the human interaction with the environment. Through a series of interrelated and argumentative chapters, a culture of architecture is defined by articulating the term in terms of means and ends, by understanding technology not as the mastery of nature but as the mastery of the relation between nature and humankind, to propose strategies for the vicious legal, economic, and material cycles related to the contemporary architectural practice.Mimarlık, kültürden beslenen, yaratıcı ve çok disiplinli bir uzmanlık alanıdır. Uzmanlık kapsamında bulunan yapılı çevrenin kurgulanması, koordinasyonu ve eleştirilmesi gibi işleri, amaca dönük bir mesleki sağduyu geliştirerek yürütür. Günümüzdeki küresel tüketim toplumu ve bu toplumun kendisini içinde bulduğu sayısal devrim, daha önce algılanamayan yöntem ve biçimlerin üretilmesini ve yayılmasını, insanların genel kabul görmüş yöntemlerden de uzaklaşmalarını telkin etmektedir. Bu telkin sonucu insan beyni kavramak için, biçim ve yapım süreçlerinin somut doğasını iki boyutlu grafik evrenine indirgeyen yabancı arayüzlere ihtiyaç duyar. Tezde, bu olguyu anlatmak için on dokuzuncu yüzyıldan itibaren gerçekleşen çeşitli sanayi devrimlerinin, kültürlerin doğal evrim süreçlerini nasıl etkilediği ve mimarlık disiplininin modern öncesi ve modern dönem arasında gelişen süreçlere nasıl karşılık verdiği araştırılmış, günümüzde etkin olan sanallaşma ve imge yayma eğilimlerinin, insanlığın yapısal çevre ile etkileşimindeki tarihsel süreçlerine dayalı bilgeliğinin ve buna bağlı olarak düşünsel emeğinin değerinin azaldığı incelenmiştir. Bir dizi eleştirel ve birbiriyle bağlantılı bölümde incelenen mimarlık kültürü kavramı, mimarlık disiplininin kendi amaç ve araçları ile birlikte tanımlanmış ve teknolojiyi doğaya egemenlik yerine, doğa ve insan arasındaki ilişkilere egemenlik olarak anlamlandırılmıştır. Bu doğrultuda detaylandırılan günümüzdeki mimarlık pratiğiyle ilişkili yasal, ekonomik ve maddi kısır döngülere cevap veren öneriler sunulmuştur.Ph.D. - Doctoral Progra