Avrupa İnsan Hakları Mahkemesı̇ Kararları Işığında Türkı̇ye’de Kadına Yönelı̇k Şı̇ddetı̇n Önlenmesi

Kadına yönelik şiddet, gelişmişlik düzeylerinden bağımsız olmak üzere hemen tüm dünya ülkelerinde karşılaşılan hukuki ve sosyal bir problemdir. İnsanlık tarihi içerisinde kadınla erkeğin birlikte yaşamaya başlaması kadar eski olan bu sorunla uluslararası alanda mücadele, Birleşmiş Milletler, Kadınlara Karşı Her Türlü Ayrımcılığın Önlenmesi Sözleşmesi‘nin üye ülkelerin imzasına açıldığı 1980’den önceye götürülememektedir Uluslararası alanda kadına yönelik şiddetin önlenmesi amacıyla yapılan çalışmalar ve konunun insan hakları ihlali boyutu ile ele alınması sonucunda ulusal düzeyde de hem sorumluluklar hem de konuya ilişkin farkındalıkta ciddi bir artış gözlenmektedir. Bu anlaşmalara taraf devletler, bu hak ve özgürlüklerin korunması açısından negatif ve pozitif yükümlülük altındadır. Türkiye’de kadının toplumsal konumunu yasal ve yapısal değişiklikler yoluyla iyileştirme ve geliştirme Cumhuriyet devrimlerinden beri kullanılan bir yöntem olsa da kayda değer mevzuat değişiklikleri Avrupa Birliği uyum yasaları çerçevesinde 2000’li yıllardan bu yana gerçekleştirilmektedir. AB uyum süreci kapsamında başta Anayasa olmak üzere hemen bütün temel kanunlarda toplumsal eşitliği gözeten ve koruyan aynı zamanda da kadına yönelik şiddeti sonlandırmaya yönelik köklü değişikliklere gidilmiştir. Bu çalışmada, Türkiye’nin taraf olduğu uluslararası anlaşmalardan doğan yükümlülükleri ile 2000’lerden beri yapılagelen mevzuat çalışmalarının kadına yönelik şiddeti önlemede ne derece etkili olduğu, AİHM’nde Türkiye aleyhinde açılan üç davanın incelenmesiyle ele alınmıştır