DIVINE JUSTICE AND THE PROBLEM OF EVIL IN MEHMET AKİF ERSOY'S POEMS

İlahi adalet ve kötülük problemi, felsefenin önemli tartışma konularından biridir. Mesele Tanrı-âlem ilişkisi, insanın sorumluluğu, ahlak ve siyaset ile yakından ilgilidir. Bir düşünürün bu konuda getirdiği yorum, doğal olarak onun diğer düşünceleriyle de irtibatlıdır. İslamcılık akımının önemli isimlerinden olan Mehmet Akif'in şiirlerinde konuya dair küllî plandan bakılınca şathiye türündeki şiirleri anımsatan ifadelerle meselenin anlaşılmasının zorluğuna işaret edilmiştir. Cüz'i planda ise bu dünyadaki düzenin ve adaletin tesisinde insanın sorumlu bir varlık olduğuna vurgu yapılmıştır. Anlaşılması ve çözüme kavuşturulması oldukça zor olan bu meseleye, son dönemin önemli düşünürlerinden olan Mehmet Akif'in getirdiği açıklama onun, varlık düzeni, inanç ilkeleri, siyaset ve ahlak gibi konulara dair düşüncesini anlamamıza katkı sağlaması itibarıyla incelemeye değerdir.One of the controversial issues of philosophy is the problem of evil and divine justice. The problem is very concerned with the relation of God and universe, responsibility of man, ethics and politics. Remarks of a thinker is naturally related to other thoughts of him as well. In Mehmet Akif's, who is one of the important figures of the movement of Islamism, poems when it is considered from the holistic plan, with the statements reminiscent of şathiye genre of poems, understanding the problem is very difficult. In the particular plan, man as a responsible being in the establishment of justice and order in the world is emphasized. One of the significant thinkers of the last period Mehmet Akif's explanation, on this complicated and inexplicable question, deserves enquiry in order to understand his thoughts on the order of being, belief principles, politics and ethics