Examining Knowledge And Attitude Of Occupational Diseases Among Resident Physicians In A University Hospital

Meslek hastalıkları önlenebilir olmakla beraber, ülkemizde de tüm dünyadaki gibi tanı ve bildirim problemi yaşayan hastalıklardandır. Bu çalışmada uzmanlık eğitimi almakta olan bazı araştırma görevlisi hekimlerin, meslek hastalıkları ile ilgili bilgi, tutum ve davranış özelliklerine etkili faktörleri inceleyip meslek hastalıklarına tanı koyma ve bildirme becerilerini geliştirmenin yollarına katkı sağlamak amaçlanmıştır. Araştırmamıza toplam 377 araştırma görevlisi katılmıştır. Araştırmamızda veri kaynağı olarak araştırma görevlilerinin bilgi, tutum ve davranışlarını ölçme araçlı kendi oluşturduğumuz anket formu kullanılmıştır. Veriler yüzde, ortanca ve minimum-maksimum değerler kullanılarak sunulmuştur. İstatistiksel yöntemler olarak Ki-Kare testleri, Mann Whitney U testi ve Spearman Korelasyon testi kullanılmıştır. Tüm analizlerde istatistiksel anlamlılık düzeyi <0,05 kabul edilmiştir. Katılımcılar meslek hastalıkları hakkında sadece %54’ü eğitim aldıklarını belirtmişlerdir. Meslek hastalıkları alanında katılımcıların %15,8’si tanı, %13,6’sı tedavi, %10,0’u ise hukuku bilgileri konusunda kendilerini yeterli olarak ifade etmişken yetersizlik sebebi olarak en sık gerekli eğitimi almadıklarını belirtmişlerdir. Tanı, tedavi ve hukuk alanında yeterli hissedenlerin en az bir defa uzmanlık alanı ile ilgili meslek hastalığı tanı koyması/karşılaşması ve rapor düzenleyip bildirmesi yetersizlere göre daha sıktır (p<0,005). Kullandığı anamnez formunda meslek sorgulayan bölüm olan katılımcıların ortanca davranış puanı, bulunmayan katılımcıların ortanca davranış puanından anlamlı olarak yüksektir (p<0,001). Tutum puanları ile davranış puanları zayıf derecede pozitif yönde korele olarak bulunmuştur (p<0,001). Lisans sürecinden başlayıp, eğitimin tüm kademelerinde ve çalışma hayatı boyunca meslek hastalıklarının tanı, tedavi ve ilgili hukuki bilgileri hakkında eğitimlerin verilmesi, hekimlerin meslek hastalıkları alanında daha yetkin olmasını sağlayıp meslek hastalıklarının tanı, tedavi ve engellemesi alanlarında ülkemizi daha ileri taşıyabilir. Tüm klinisyenlerin anamnez formlarına meslek sorgulama bölümü eklenmesi, hekimlerin meslek hastalığı anamnezi alması davranışını arttırabilir.A total of 377 research assistants participated in our research. In our research, we used a questionnaire form that we have created to measure the knowledge, attitudes, and behaviors of research assistants as the data source. We presented data by using percentage, median and minimum-maximum values. As statistical methods, we used Chi-Square tests, Mann Whitney U test, and Spearman Correlation test. In all analyzes, the statistical significance level was accepted as <0.05. Only 54% of the participants stated that they received training on occupational diseases. In the field of occupational diseases, 15.8% of the participants expressed themselves adequately on diagnosis, 13.6% on treatment, and 10.0% on law information. As the most frequent reason for inadequacy, more than half stated that they did not receive the necessary training. Participants who felt sufficient in the field of diagnosis, treatment, and the law had the experience of diagnosing/encounterng and notifying an occupational disease at least once, more frequently than those who felt insufficient (p <0.005). The participants who had an occupational inquiry section in the anamnesis form used the median behavioral score was significantly higher than the other participants' median behavioral score (p <0.001). Attitude scores and behavioral scores were weakly correlated positively (p