Determining The Nutritional Status Of Pediatric Chronic Kidney Disease Patients And Associating İt With Growth, Anthropometric Parameters And Body Composition

Çalışmamızda en az bir yıldır Gazi Üniversitesi Çocuk Nefroloji Polikliniği’nde izlenen hastalar kronik böbrek hastalığı (KBH) evre 3, evre 4 ve evre 5 (en az bir yıldır periton diyalizi (PD) yapan 5 hasta ve 2 diyaliz/transplantasyon hazırlığında) olarak 3 gruba ayrıldı. Hastaların boy, vücut ağırlığı, vücut kütle indeksi (VKİ), triseps deri kıvrım kalınlığı (TDKK), üst orta kol çevresi (ÜOKÇ) ve biyoelektrik impedans analiz cihazı (BİA) ile ölçülen diğer antropometrik parametreleri kaydedildi. Biyokimyasal parametreleri değerlendirildi. Üç günlük besin kayıtlarına bakılarak beslenme öğelerinin yeterli, yetersiz ya da fazla olup olmadığı incelendi. Antropometrik parametrelerin biyokimyasal değerler ve beslenme parametreleriyle olan ilişkisi değerlendirildi. Boy Z skorlarına göre büyüme geriliği/yetersizliği varlığı ve VKİ ölçümlerine göre obezite, fazla tartı veya zayıflık durumları incelendi. Protein enerji kaybı (PEK) sınıflamasına göre hastalarda PEK varlığı da değerlendirildi. Çalışmamızda bir hastanın hem bir yıl önceki hem güncel boyunun -3 SD’nin altında olduğu görüldü. Literatüre benzer olarak en yüksek boy Z skoru KBH evre 3’teki hastalardaydı. VKİ’ye göre obez hasta saptanmadı ancak vücut yağ oranına göre 2 hastanın obezitesi vardı. Bu nedenle VKİ’nin adipoziteyi değerlendirmede yetersiz olabileceği düşünüldü. PEK sınıflamasına göre hastaların 4’ünde minimal PEK, 1’inde standart PEK, 3’ünde modifiye PEK ve 2’sinde ise hem standart hem 147 modifiye PEK olduğu belirlendi. Ayrıca çalışmaya katılan hastalardan PEK olanların PEK olmayanlara kıyasla son bir yıldaki hastaneye yatış oranlarının daha yüksek olduğu saptandı. Çalışmamızda hastaların %20’sinde yetersiz enerji alımı ve %5’inde yetersiz yağ alımı saptanırken, yetersiz karbonhidrat ve protein alımı olan hasta bulunmamaktaydı. Bununla birlikte, hastaların %45’inde fazla protein alımı, %15’inde fazla yağ alımı ve %60’ında fazla karbonhidrat alımı görüldü. Besin alımı ve antropometrik parametreleri kıyasladığımızda evreler arasında boy farkını yaratan en büyük etkenin protein alımı olduğu saptandı. Çalışmamızda hastalar eğitim ve gelir düzeyi, kardeş sayısı, tanı yaşı ve tanı konulan süreye göre de değerlendirildi. Buna göre gelir düzeyi yüksek olan hastaların hastaneye daha düşük evrede başvurdukları saptandı. KBH tanısı konduktan sonra geçen süre arttıkça boy uzunluğu değişiminin azaldığı da belirlendi. Elde ettiğimiz sonuçlar ışığında KBH’lı çocuk hastalarda beslenmenin düzenlenmesiyle KBH’nın doğal sonucu olan birçok komplikasyonun düzeltilebileceğini, yavaşlatılabileceğini ve bu hastaların yaşam kalitesinin artırılabileceğini düşünmekteyiz. Bu nedenle çalışmamız KBH’lı hastaların izleminde pediatristlerin beslenme uzmanıyla iş birliği içinde çalışmasının önemini de ortaya koymaktadır.In our study, patients who have been followed in Gazi University Pediatric Nephrology Outpatient Clinic for at least one year were divided into 3 groups as chronic kidney disease (CKD) stage 3, stage 4, and stage 5 (5 patients with peritoneal dialysis (PD) for at least one year and 2 in dialysis/ preparing for transplant). Height, body weight, body mass index (BMI), triceps skinfold thickness (TSF), middle upper arm circumference (MUAC) and other anthropometric parameters of the patients measured by Bioelectrical impedance analysis (BIA) were recorded. Biochemical parameters were evaluated. The three-day nutritional records were analyzed to see if the nutritional elements were adequate, inadequate or excess. The relationship of anthropometric parameters with biochemical values and nutritional parameters was evaluated. The presence of growth failure according to height Z scores and obesity, overweight or thinness according to BMI measurements were analyzed. Presence of protein energy wasting (PEW) was also assessed in patients according to PEW classification. In our study, it was seen that one patient's height was below -3 SD both current and from a year ago. Similar to the literature, the highest height Z score was in patients with CKD stage 3. No obese patients were detected according to BMI, but 2 patients had obesity according to body fat percentage. Therefore, it was thought that BMI might be insufficient to evaluate adiposity. According to 149 the PEW classification, it was determined that 4 patients had minimal PEW, 1 had standard PEW, 3 had modified PEW and 2 had both standard and modified PEW. Furthermore, among the patients who participated in the study, it was found that the rate of hospitalisation in the last one year was higher in patients with PEW compared to those without PEW. In our study, while 20% of the patients had inadequate energy intake and 5% had inadequate fat intake, there were no patients with inadequate carbohydrate and protein intake. However, 45% of the patients had excessive protein intake, 15% had excessive fat intake and 60% had excessive carbohydrate intake. When we compared the food intake and anthropometric parameters, it was found that the biggest factor that created the difference between stages was protein intake. In our study, the patients were also evaluated according to their education and income level, number of siblings, age at diagnosis, and duration of diagnosis. Accordingly, it was determined that patients with high income levels applied to the hospital at a lower stage. It was found that the change in height decreased as the time elapsed after the diagnosis of CKD increased. In accordance with the results we have obtained, we think that by regulating nutrition in children with CKD, many complications that are a natural consequence of CKD can be corrected, slowed down and the quality of life of these patients can be increased. For this reason, our study also reveals the importance of pediatricians working in cooperation with pediatric dietitian in the follow-up of patients with CKD