Digitalno Ja: kako smo postali binarni

Upotreba digitalnih tehnologija u svim aspektima svakodnevnog života otvorila je do sada nezamislive mogućnosti kao što su trenutni pristup informacijama, prisutnost na bilo kojoj tački planete, multipliciranje i menjanje identiteta, ali i reartikulacija i rekonstrukcija telesnosti. U cyberpunk književnosti, novomedijskim umetničkim praksama, sajber teorijama, SF filmovima i stripovima kao i naučnim istraživanjima, na različite načine prisutna je težnja ka napuštanju smrtnog fizičkog tela i pohranjivanju besmrtnog uma u digitalne baze podataka gde možemo biti štagod i kogod poželimo. U odnosu na savremene tehnologije, biološko telo je često smatrano sekundarnim, zastarelim i kao takvo nije „osposobljeno“ da se nosi sa eksponencijalnom brzinom tehnološkog razvoja. Otud ne čudi što mnoga istraživanja, bilo naučna ili popularna, ostavljaju problem telesnosti po strani, fokusirajući se više na pitanja identiteta, svesti i obestelovljenja u digitalnim svetovima. Stoga su u ovoj knjizi predstavljene one teorije koje su fokusirane na pitanja telesnosti u kontekstu novomedijskih fenomena i njihovog uticaja na društvenu realnost. Polazna tvrdnja diskusije jeste da bez fizičkog tela ne postoji ni virtuelno ni realno, što upravo ukazuje na značaj fizičkog tela u biološko-tehnološkim interfejsima, odnosno na načine na koje se menja uloga tela i telesnosti u okruženju opšte virtuelizacije, i samim tim, na načine na koje te promene funkcije tela utiču na ontološki opstanak čoveka kao biološke jedinke