The influence of the high intra-abdominal pressure concerning intra-abdominal hypertension on a mortality rate at the intensive care unit.

Uvod. Pritisak unutar trbušne duplje normalno je nešto iznad atmosferskih vrednosti. Samo malo povećanje intraabdominalnog pritiska može dovesti do niza štetnih posledica u funkciji respiratornog, kardiovaskularnog, bubrežnog, centralnog i gastrointestinalnog sistema. Intraabdominalni pritisak se može meriti direktno invazivnim metodama i indirektno kroz kateter plasiran u mokraćnu bešiku. Indirektni način merenja je jeftin, jednostavan i daje iste rezultate kao i direktno merenje. Znatno povećanje intraabdominalnog pritiska se stalno sreće kod pacijenata u jedinicu intenzivnog lečenja, kod rupture aneurizme abdominalne aorte, abdominalne traume i akutnog pankreatitisa. Abdominalni kompartment sindrom predstavlja kombinaciju povećanog intraabdominalnog pritiska i multiorganske disfunkcije. Ovaj sindrom ima visok stepen smrtnosti, najviše zbog razvoja sepse i multiorganoskog oštećenja organa. Dijagnoza abdominalnog kompartment sindroma zahteva brižljivu identifikaciju pacijenata sa rizikom, redovno merenje intraabdominalnog pritiska, adekvatnu nadoknadu tečnosti i hiruršku dekompresiju. Danas, preporučljiv i ispravan vid lečenja, kod razvijenog abdominalnog kompartment sindroma je hirurška dekompresija. Ciljevi istraživanja. Rano prepoznavanje promena osnovnih vitalnih funkcija kod pacijenata sa povećanim IAP, prognostički faktori vezani za IAP koji utiču na evoluciju patološkog poremećaja, uticaj IAP na stopu smrtosti kod pacijenata suspektnih na IAH Materijal i metod rada. Prospektivna studija je sprovedena kod 100 pacijenta suspektnih na postojanje IAH i ACS u jedinici hirurške intenzivne nege i lečenja u Kliničko bolničkom Centru (KBC) “Zvezdara“ u Beogradu, u periodu januar 2014. do decembra 2015. godine. Rizična grupa pacijenata obuhvatala je pacijente koji imaju faktore rizika za smanjenje komplijanse trbušnog zida (akutno respiratorno oštećenje sa povećanim intratorakalnim pritiskom, abdominalna operacija sa čvrstim fascijalnim zatvaranjem), porast intraluminalnog sadržaja (gastropareza, ileus, pseudo-obstrukcija kolona), porast abdominalnog sadržaja (hemoperitoneum, pneumoperitoneum, ascites, poremećaj funkcije jetre, pankreatitis, peritonitis) i prekomernu nadoknadu tečnosti ili kapilarno krvarenje (acidoza (pH < 7,2), hipotenzija, masivna nadoknada tečnosti (> 5 l /24 sata), oligurija, sepsa). Studija nije obuhvatala pacijente koji su imali traumu, opekotine ili su bili prethodno operisani. Svi pacijenti su podeljeni na osnovu izmerenih vrednosti..