LA CONFRATERNITA DEI POVERI INFERMI DI ROVIGNO E I SUOI BENEFATTORI

La ‘lunga’ storia ‘ospedaliera’ della città che, a partire dal 1475, aveva potuto contare per tre secoli su numerosi donatori non solo dei più cospicui casati (fra essi primeggiano i padroni di barca), e la tardo-settecentesca crescita economica, diedero impulso a sempre più incisive iniziative assistenziali e di beneficienza, in particolare nei tre decenni conclusivi del secolo XVIII. La fondazione della Confraternita dei Poveri (1763) e la creazione del Monte di Pietà (1772) furono senz’altro segnali inequivocabili che indicavano un avvio - anche se timido e di breve durata - di una complessiva trasformazione della vita sociale della comunità.U drugoj polovici 18. stolje}a Rovinj je, u stvari, bio najnaseljenije istarsko mjesto u kojem se, osim broja stanovnika, razvijao poseban poduzetni~ki duh. Gradi} je tada bio stvarno trgova~ko sredi{te cijelog podru~ja. Taj gradski rast obilje‘ili su prije svega izgradnja kanoni~ke crkve i utemeljenje zalagaonice. Duga povijest gradskih ubo‘nica koje su od 1475. mogle, kroz tri stolje}a, ra~unati na pomo} brojnih dobro~initelja, i to ne samo iz najbogatijih porodica, te gospodarski rast iz druge polovice 18. stolje}a potaknuli su sve uspje{nije inicijative na podru~ju skrbi i dobro~initeljstva, naro~ito u trima zavr{nim desetlje}ima toga stolje}a. U tim se okvirima pogotovo istaknula jedna kategorija, vlasnici brodica, koji su se kao donatori u~estalo pojavljivali na stranicama kronika ~ije se bilje{ke ovdje objavljuju. Neproizvodno stanovni{tvo, me|utim, imalo je na temelju mati~nih knjiga iz 1780. zna~ajan udio u ukupnom broju, ali kriza koja se pojavila u desetlje}u 1780.-1790. izgleda da se odrazila na rovinjskom podru~ju s prihvatljivim posljedicama. Utemeljenje Bratov{tine siroma{nih (1763.) i uspostava Zalagaonice (1772.) bili su svakako nedvosmisleni znakovi – iako skromni i kratkog daha – sveukupne promjene dru{tvenog ‘ivota zajednice koju su pratile sve ~e{}e inicijative i zaleti milosr|a. Nakon sveop}eg ukidanja svjetovnih bratov{tina tijekom francuske dominacije (1807.) prestalo je i djelovanje ove “toliko dobrotvorne i revne bratov{tine” te je uspostavljena najprije Komisija, a zatim i Kongregacija milosr|a koja je sve do 1947. upravljala naslije|enim dobrima