Urbane intervencije u globalnom gradu: neslaganje, konsenzus i ambivalencija na ulicama Londona

In this article I analyze urban interventions as communicative practices that can become visual “scenes of dissensus”, i.e. political disruptions made by emerging voices. In three of the cases I present, activists use a variety of tactics and techniques to make their claims be seen on the surfaces of the city. These actions can generate diverse meanings and have different impacts. One of the cases confirmsthat corporate discourses can appropriate urban interventions, showing that important contemporary urban expressions such as graffiti and street art might turn into consensus, as part of the increasing phenomenon of the commodification of urban space. I will conclude by stressing the importance of approaching urban interventions as creative practices that reflect and (re)produce the movement, the complexity, the ambivalence, and the contradictions that are inherent to everyday life in global cities.Ovaj rad analizira urbane intervencije kao komunikativne prakse koje mogu postati vizualne „scene neslaganja“, odnosno političkog remećenja koje iniciraju novi glasovi u društvu. U tri prezentirana slučaja aktivisti upotrebljavaju različite taktike i tehnike kako bi se njihovi zahtjevi vidjeli na površini grada. Takve aktivnosti mogu generirati razna značenja i imati različite učinke. Jedan od slučajeva potvrđuje da korporativni diskursi mogu prisvojiti urbane intervencije, što pokazuje da važni suvremeni urbani izričaji, poput grafita i ulične umjetnosti, koji su dio rastućeg fenomena komodifikacije urbanog prostora, mogu dovesti do konsenzusa. U zaključku se ističe važnost pristupanja urbanim intervencijama kao kreativnim praksama koje odražavaju i (re)produciraju kretanje, kompleksnost, ambivalenciju i kontradikcije koje su inherentne svakodnevnom životu u globalnim gradovima