Towards the Theory of »Invisible Community«

Začetna točka ovoga rada interes je da se pročisti sociologijsko poimanje urbane zajednice opterećeno raznorodnim sadržajima, kao i upotrebom različitih definicija predmeta U tom smislu, pokušali smo upozoriti na poteškoće klasičnih teorija (»izgubljene« i »očuvane«) zajednice — posebno s obzirom na definiranje suvremenih (lokalnih) gradskih zajednica. Odredivši »osjećaj pripadnosti« kao (teško izbježivu) konzekvenciju evokativnosti lokalnog prostora te razmotrivši proces interesnog organiziranja (kolektivne akcije usmjerene prema resursima date zajednice), narisali smo temelje »konstrukcije zajedništva«. Ovo posljednje, prema našem sudu, predstavlja (aktivnu) jezgu lokalne urbane zajednice. Predložena kategorija »nevidljive zajednice« upućuje, tako, na fundamentalnu nestalnost afekcije zajedništva. Urbanu zajednicu, konačno, definiramo kao evokativni (lokalni) prostor koji obuhvaća pretežni dio egzistencijalnih aktivnosti lokalnog stanovništva, a unutar kojeg mreža individualnih, grupnih i institucionaliziranih interakcija omogućava (i potiče) formiranje kolektivnih emocija zajedništva putem interesnog okupljanja i zajedničke akcije.The aim of this work was to clarify the notion of (local) urban community. I was trying to demonstrate inability of both traditional views — emphasizing the emotional structure (community decline theory; »saved community « theory) — to lead as toward the proper definition of contemporary urban community. By defining the sense of belonging (as the consequence of the »evocativeness « of local space) and the process of collective interest formation around community resources (followed by collective action) we found two basic principles fo the sense-of community creation. Latter is, we argue, the (active) core of local urban community. Thus, we proposed the notion of »invisible community« — describing the fudamental instability of urban sense-of-community. Offered definition views urban (local) community as evocative space that encompasses the largest number of existential activities of its dwellers and the net of individual, group and institutional interactions — creating, thus, the possibilities of collective action (based on interest compatibility) that leads toward formation of the sense-of community..