Proteinska sinteza kao poluga evolucije

Za biologiju nije samo nepodesna tzv. \u27loša znanost\u27 (B. Goldacre, 2008/9), odnosno, zloupotreba znanosti (L. Gajski, 2009/10), nego i antiznanost (M. Behe, 1996) koja se naročito ukotljuje u kreacionizmu. U tumačenju evolucije u biologiji nije potreban kreacionizam, taj koliko pojednostavljeni, toliko i agresivni oblik objašnjenja koji joj nastoji ući u svaku poru u njezinim novim nalazima (Dawkins, 2006). Hipoteza adaptora u proteinskoj sintezi (Stryer, 1988), tema koja razvija peto pitanje iz ranije najavljenog programa (Simpozij iz bioetike, 2011), dovoljno ispunjava zahtjev složenosti evolucije, što nedvojbeno potvrđuje autonomnost i samodovoljnost procesa života bez obzira na kreacionizam. Ističe se prednost poticanja takvog oblika slobodnog istraživanja za bioetiku