U članku se govori o arhaičnom naglasku dvosložnih o-osnova (tj. imenicâ tipa grad – grada) s kratkosilaznim naglaskom na prvom slogu (tip jȁblān/gȍlūb) u dubrovačkom govoru. Za razliku od drugih poznatih govora, gdje je naglasak u takvim imenicama ujednačen, u Dubrovniku se, uz neka sitnija odstupanja, čuva opozicija stare naglasne paradigme a i naglasne paradigme c u primjerima kao što je genitiv množine gȁvrānāִ (a) prema golúbāִ (c). Takva je akcenatska arhaičnost dosad neopisana u literaturi. Osim toga, opisuju se i duljenja, kraćenja i analoške promjene koje se događaju u drugom slogu dvosložnih o-osnova u dubrovačkom govoru u riječima tipa gȍvōr i u riječima tipa kȁmēn. Analiza se ponajviše zasniva na novoj dijalektalnoj građi...