The evaluatıon of the cytotoxıc and genotoxıc effects of tıtanıum dıoxıde nanopartıcles

Nanomalzemeler, endüstride yaygın kullanım alanına sahiptirler. Küçük boyutları ve geniş yüzey alanına sahip olan metal oksit nanopartikülleri oksidatif stres oluşumunda önemli rol oynarlar. Günümüzde en fazla kullanılan nanopartiküllerin başında titanyum dioksit gelmektedir. Titanyum dioksit nanopartikülleri fotokatalitik özelliklere sahiptirler ve bu özelliklerinden dolayı, boya, plastik, kaplama, ilaç ve kozmetik sektörlerinde yoğun olarak kullanılmaktadırlar. Bu sektörlerde çalışan kişiler titanyum dioksit nanopartiküllerine maruz kalmaktadırlar. Bu çalışmanın amacı, bir çok alanda yaygın olarak kullanılan titanyum dioksit nanopartiküllerinin insan aort düz kas hücre hattı üzerindeki sitotoksik ve genotoksik etkilerinin araştırılmasıdır. Çalışma kapsamında aort düz kas hücreleri 24 ve 48 saat süreyle titanyum dioksit nanopartikülleri ile muamele edilmiştir. Sitotoksik etki (3-(4,5- dimetiltiazol-2-il)-5-(3-karboksimetoksifenil)-2-(4-sülfonik)-2H-tetrazolyum) testi ile belirlenmiştir. Antioksidan kapasitenin değerlendirilmesi amacıyla, oksidatif stres göstergeleri olarak kabul edilen, Glutatyon, Süper oksitdismutaz, Katalaz ve HSP70 proteininin gen ifadeleri qRT-PCR metodu ile saptanmıştır. Aort düz kas hücre hattı üzerine titanyum dioksit uygulamasının 24 saatlik süre sonunda, hücre canlılığı üzerine etkisinin olmadığı belirlenmiştir (p>000.1). Titanyum dioksit uygulamasından 48 saat sonra aort düz kas hücrelerinde hücre canlılığının azaldığı belirlenmiştir (p000.1). It was determined that cell viability decreased in Aortic smooth muscle cells after 48 hours of titanium dioxide application (p 0.0001). The LD50 value, which caused the death of 50% of the cells at 48 hours, was calculated to be 15.083 µM by probit analysis following the determination of the effect of titanium dioxide application on cell viability at different concentrations in the study. Glutathione, Superoxide dismutase, Catalase and HSP70 protein expression levels were increased in all treatment groups (p