Self-evaluation of chronical patient care and life quality in diabetes patients who applied to Trakya University hospital diabetes polyclinic

Diyebetes mellitus tüm dünyada gittikçe mortalite ve morbiditede artışa sebep olan kronik bir hastalıktır. Bu durum göz önüne alındığında özellikle birinci basamak sağlık hizmetlerinde kronik hastalık bakımı önem arzetmektedir. Diyabetin yaşam kalitesini olumsuz etkilediği bilinen bir gerçektir. Biz bu çalışmada diyabetik hastalarda kronik hastalık bakımı ve yaşam kalitesini hasta perspektifinden değerlendirmeyi amaçladık. Biz bu araştırmada Trakya Üniversitesi Hastanesi Diyabet Polikliniği’ ne 01.10.2016 ile 30.11.2016 tarihleri arasında başvuran, en az 6 aydır Diyabetes Mellitus tanısı ile takip edilen 186 hasta dâhil ettik. Çalışmaya dahil edilen hastalara; sosyodemografik özellikler ile diyabet hastalığı ve yaşam kalitesi durumu hakkında hazırlanan bir anket formu, Kronik Hastalık Bakımını Değerlendirme Ölçeği (Türkçe PACIC) ve Short Form-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği Anketi hastalara uygulanmıştır. 18-82 yaş aralığında 93 kadın (%50) ve 93 erkek (%50) araştırmaya katıldı. Hastaların yaşlarına göre değerlendirdiğimizde 0-39 yaş arası %7,5, 40-59 yaş arası %31,2 ve 60 yaş ve üstü %61,3 oranında bulduk. Hastaların %69,9’u 1350 TL’den fazla kazanmaktaydı. Katılımcıların %56,4’ü emekli, %6,5’i işsizdi. Hastaları medeni durumlarına göre değerlendirdiğimizde %19,9’unun dul, %73,1’inin evli ve %7’sinin bekar olduğunu bulduk. Hastaları eğitim durumlarına göre değerlendirdiğimizde %4,8’inin okuryazar değil, %46,2’sinin ilkokul, %7’sinin ortaokul, %18,3’ünün lise, %23,7’sinin üniversite mezunu olduğunu bulduk. Diyabet hastalarının %90’ı Tip 1 DM ve %52’si insülin kullanmaktaydı. PACIC sonuçlarını alt boyutları ile beraber değerlendirdiğimizde; genel skor 3,63±0,41 olarak bulundu. En yüksek skor problem çözme (4,20±0,57) iken en düşük skor izlem/koordinasyondu (3,20±0,37). Literatürdeki benzer çalışmalardan daha yüksek puan elde etsek de bu çalışmlarala benzerlik göstermekteydi. Kronik Hastalık Bakımını Değerlendirme Ölçeği ve sosyodemografik özellikler arasında anlamlı bir ilişki yoktu. Katılımcılara 36 soru içeren Short Form-36 yaşam kalitesi ölçeğini uyguladık. Short Form-36 genel sağlık, fiziksel işlev, fiziksel rol, ağrı mental sağlık, duygusal rol, yaşamsallık (enerji) alt ölçeklerini sosyodemografik özelliklerle karşılaştırdık. Değerlendirdiğimizde anlamlı ilişki saptadık. Bu durumu literatürdeki benzer çalışmalarda destekler nitelikteydi. Kronik Hastalık Bakımını Değerlendirme Ölçeği genel ortalama skoru ve Short Form-36 alt ölçekleri beraber karşılaştırdığımızda fiziksel fonksiyon ve ağrı alt boyutlarında Kronik Hastalık Bakımını Değerlendirme Ölçeği ortalama puanı ile aralarında pozitif korelasyon saptadık.Kronik hastalık bakımı ve ilaç uyumunu değerlendirmek için kullandığımız araçların (PACIC, SF-36 Short Form) sonuçlarına bakıldığında; kronik hastalık bakımının ve yaşam kalitesi yeterli düzeylerde olmadığı, hem hastaların hem de sağlık personellerinin bu konuya daha fazla önem vermesi gerektiğini düşünmekteyiz. Diyabetik hastalarda kronik hastalık bakımının yaşam kalitesi üzerine etkisi daha önce çalışılmamış bir konudur ve durumun önemini ortaya koyabilmek için daha çok çalışmaya ihtiyaç olduğu açık olarak görülmektedir.abstract ; Diabetes mellitus is a chronic disease which increases morbidity and mortality rates gradually around the world. Taking this fact into consideration, primary health care services are very important for chronical disease maintenance. It is a well known fact that diabetes affect life quality in a negative way. For this study, we planned to evaluate patient care and life quality in diabetes patients from their perspective. In this study, we included 186 diabetes patients, who applied to Trakya University Diabetes Polyclinic between 01.10.2016-30.11.2016, after at least 6 months of time with diabetes diagnosis. To those patients we included in the study, we applied a questionnaire; which focuses on socialdemographic attributes, diabetes and its effects on life quality, named : Patient Assessment of Chronıc Ilness Care (PACIC) and SF-36 Life Quality Scale. There are 93 women and 93 men patient between age of 18-82 who applied to the study. When evaluating participants by age, 7,5% of the patient between 0-39 age 31,2% of the patient between 40-59 age, 61,3% of the patient 60 years old and older was seen. 69,9% of the patients had an earning more than 1350 TL. 56,4% of the participants were retired and 6,5% were unemployed. When comparing participants in marital status, 73,1% were married, 19,9% were widows and 7% were never married. Comparing in educational status, we found that 4,8% were not literate, 46,2% were elementary grade, 7% were middle grade, 18,3% were high school and 23,7% were university graduates. 90% of the diabetes patients were Type 1 and 52% were using insulin. When we evaluated Patient Assessment of Chronıc Ilness Care scores, we found the general score as 3,63±0,41. Highest score was seen on problem solving (4,20±0,57) and the lowest score was seen on coordination/monitoring (3,20±0,37). Even though we obtained higher scores comparing to the other studies in the literature, the results showed similarity. There were no correlation between Patient Assessment of Chronıc Ilness Care and socialdemographic attributes. We applied Short Form-36 life quality scale which evaluates general health, physical function, physical roles, mental health, emotional roles and energy in 36 questions where we found a correlation. This situation showed similarity to the other studies. When we compared Patient Assessment of Chronıc Ilness Care general score with Short Form-36 scales, we found a correlation in physical function and pain. When we look at the results of the tools we used for evaluating chronic patient care and medicinal coordination; we found out that life quality and chronic patient care were not sufficient and we think that patients and health staff should focus on this subject