Semantyka kobiecego stroju w poezji polskiego baroku

W niniejszym artykule podjęta została problematyka semantyki ubioru kobiecego. Strój był w dawnej Polsce nośnikiem wielu znaczeń. Jako „symbol tego, co dostrzegalne i zewnętrzne”, stanowił ważny element ówczesnej „kultury wyglądów”, rozpoznawalny znak miejsca w hierarchii społecznej. Autorka na przykładach poezji barokowej pokazuje jak kreowano wizerunek płci pięknej.Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00