تأثیر کلات آهن و روی بر ویژگی‌های کمی و میزان عناصر غذایی دانه ذرت (.Zea mays L) تحت رژیم‌های مختلف آبیاری

در راستای کاهش آب آبیاری و صرفه­جویی در منابع آب و از طرف دیگر نقش مثبت عناصر کم‌مصرف در کاهش اثرات منفی تنش خشکی این پژوهش انجام شد. این آزمایش در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با کرت­های خردشده با سه تکرار در مزرعه­ای واقع در منطقه حمیدیه در استان خوزستان در سال 98-1397 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل رژیم­های آبیاری در سه سطح (60، 95 و 130 میلی­متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) در کرت­های اصلی و محلول­پاشی کلات آهن و روی در سه سطح (عدم محلول­پاشی، محلول­پاشی دو در هزار و محلول­پاشی پنج در هزار) در کرت­های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد تیمارهای آزمایش تأثیر معنی­داری بر اجزای عملکرد، درصد روی، آهن و پروتئین، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه داشت. محلول­پاشی آهن و روی به میزان پنج در هزار به‌طور معنی­داری موجب افزایش عملکرد، اجزای عملکرد دانه، غلظت آهن و روی دانه ذرت شد که با تیمار دو در هزار تفاوت معنی­داری نداشت. بیشترین عملکرد دانه (6400.49 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد بیولوژیک (1435 گرم در مترمربع) از آبیاری 95 میلی­متر تبخیر از تشت و محلول­پاشی آهن و روی به میزان پنج در هزار حاصل شد. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش، محلول­پاشی آهن و روی به میزان پنج در هزار در شرایط رطوبتی 95 میلی­متر تبخیر از تشت سبب افزایش 39 درصدی عملکرد دانه و درصد عناصر غذایی ذرت در منطقه حمیدیه شد که قابل توصیه است