Poređenje kvaliteta života osoba sa lakom intelektualnom ometenošću i paraplegijom

Osnovni cilj ovog rada bilo je poređenje nivoa kvaliteta života (kako opšteg kvaliteta života, tako i kvaliteta života u 4 posebna domena – fizička dobrobit, psihička dobrobit, socijalni odnosi i sredinski uslovi) kod osoba sa lakom intelektualnom ometenošću i osoba sa paraplegijom, kao i provera povezanost različitih socio-demografskih činilaca (pol, uzrast, obrazovni nivo, bračni status, zaposlenje, zdravstveni status i visina prihoda) sa kvalitetom života kod osoba sa lakom intelektualnom ometenošću i paraplegijom. Uzorak je činilo 31 osoba sa lakom IO i 30 osoba sa parapalegijom (ukupno 61 ispitanik), uzrasta od 20 do 51 godine. Za procenu kvaliteta života korišćen je upitnik Svetske Zdravstvene organizacije WHOQOL-BREF. Rezultati su pokazali da su osobe sa paraplegijom u značajno manjoj meri zadovoljne kvalitetom svog života, u poređenju sa osobama sa lakom IO, u svim ispitivanim domenima, kao i u pogledu opšteg kvaliteta života. Rezultati su pokazali i postojanje značajnih polnih razlika - žene su manje zadovoljne kako opštim kvalitetom života, tako i kvalitetom života u sva četiri ispitivana domena. Takođe, utvrđena je negativna korelacija između kvaliteta života i uzrasta (osim u domenu socijalnih odnosa), pozitivna korelacija između zdravstvenog statusa i kvaliteta života (i generalno i u svim domenima), i negativna korelacija između fizičke dobrobiti i visine prihoda. Dalje, utvrđeno je da su nezaposlene osobe sa lakom IO i paraplegijom u manjoj meri zadovoljne svojim životom u domenu fizičke dobrobiti. Pored toga, utvrđeno je da osobe koje su razvedene odnosno udovci/udovice imaju značajno niži kvalitet života u domenima fizičke i psihičke dobrobiti, kao i sredinskih uslova. Sa druge strane, nije utvrđena veza između obrazovnog nivoa i kvaliteta života. Postojanje razlika u kvalitetu života između osoba sa lakom intelektualnom ometenošću i osoba sa paraplegijom, kako u pogledu objektivnih tako i u pogledu subjektivnih indikatora, sugeriše da programi podrške namenjeni ovim grupama moraju biti prilagođenui njihovim specifičnim potrebama. Takođe, prilikom osmišljavanja i implementiranja modela podrške, treba imati u vidu i relevantne socio-demografske faktore