Euroscepticism in Poland and the European media

Celem niniejszej pracy było zbadanie zjawiska eurosceptycyzmu i strategii, jakie wobec eurosceptycyzmu stosują przedstawiciele europejskich mediów i Komisji Europejskiej. Postawy antyunijne zaobserwować w Polsce można zarówno w mediach, w dyskursie politycznym, jak i w nastrojach społecznych. Dodatkowo jest to zjawisko coraz szerzej pojawiające się we wszystkich krajach członkowskich Unii Europejskiej i było jedną z przyczyn odejścia Wielkiej Brytanii ze struktur UE. Analiza definicji eurosceptycyzmu stała się podstawą do rozdzielenia polskich politycznych postaw eurosceptycznych na kategorie, a dzięki badaniom przeprowadzonym w formie wywiadów swobodnych z ekspertami autor ustalił, że na wszystkich szczeblach odgórnej komunikacji Unii Europejskiej z Europejczykami priorytetowo traktuje się kształtowanie świadomości przynależności do wspólnoty wśród lokalnych społeczności. Jeśli chodzi o antyunijną narrację, interwencje nie są podejmowane, dopóki reprezentuje ona postawy chociaż części społeczeństwa obywateli UE. Działania są podejmowane wyłącznie w przypadku inicjatyw zewnętrznych w stosunku do UE, które mają na celu destabilizację wspólnoty europejskiej.The goal of this thesis was the research on the Euroscepticism, as well as the European media and European Commission representatives’ attitudes applied to it. The anti-EU attitudes are easily-observable in Polish media sphere, in the political discourse, and in the public sentiment. Additionally, it is the phenomenon appearing in all the member states of the European Union and is had been one of the reasons for the United Kingdom’s EU structures departure. The analysis of Euroscepticism’s definitions has become the basis to dividing Polish political Eurosceptic attitudes into categories, and after the research conducted as free interviews with experts the author determined that at all levels of the EU’s communication with Europeans, the priority is given to shaping the awareness among the local communities. There is no intervention undertaken, as long as the anti-EU narrative represents the attitudes of at least a small percentage of EU citizens. The actions are the necessity only when the said communication benefits the external to EU, political interest, and works to destabilize the EU community