Evolution of dance in Egypt

Zagadnienie tańca zarówno w Egipcie, jak i w całym świecie arabskim niesie ze sobą wiele niedomówień, prowadzących do niezrozumienia i podsycających negatywne stereotypy. Taniec, w szczególności ten znany jako taniec orientalny stanowi chyba najbardziej reprezentatywną formę sztuki dla orientalizmu. Z jednej strony przedstawiany jest jako zmysłowy i tajemniczy obiekt fascynacji, z drugiej jako najbardziej obrazowy dowód na słabość cywilizacyjną i moralną Wschodu. Tymczasem stanowi on zróżnicowaną formę sztuki i rekreacji głęboko zakorzenioną w egipskim społeczeństwie i ściśle związaną z innymi gałęziami artystycznego dorobku tego kraju. Co więcej, taniec podobnie jak muzyka, literatura czy kinematografia podlegał ciągłym przemianom, dostosowując się do zmieniającej się rzeczywistości gospodarczo-polityczno-społecznej. Najważniejszym celem pracy jest pokazanie złożoności i różnorodności tradycji tanecznych w Egipcie, a przede wszystkim, na co wskazuje tytuł – procesu przemian, którym podlegał taniec począwszy od końca XVIII wieku do współczesności ze szczególnym uwzględnieniem XX wieku. Osobne podrozdziały poświęcone są najbardziej wpływowym przedstawicielom tańca takim jak: Badīˁa Maṣābnī, Sāmīa Gamāl, Tahīa Kārīūkā, Maḥmūd Ridā, Farīdy Fahmī, Suhaīr Zakī czy Fīfī ˁAbdu oraz ważniejszym nurtom, a także wizerunkowi tancerek w kinematografii. Część opisująca taniec folklorystyczny zawiera także opis przykładowych adaptacji scenicznych Maḥmūda Ridy oraz niektórych stylów z wyjaśnieniem przyjętych wzorców estetycznych. Ostatnia część dotyczy przede wszystkim wizerunku tańca w społeczeństwie oraz jego roli w życiu codziennym jako elementu, który łączy ludzi i jest środkiem wyrazu ich uczuć, towarzysząc narodzinom, zaręczynom, ślubom i wszystkim okazjom, których radość chętnie dzieli się z innymi.The issue of dance, both in Egypt and throughout the Arab world, carries a lot of misunderstandings, leading to fuelling negative stereotypes. Dance, especially that known as oriental dance is perhaps the most representative art form for Orientalism. On the one hand, it is presented as a sensual and mysterious object of fascination, on the other hand as the most illustrative proof of the civilizational and moral weakness of the East. Meanwhile, it is a diverse form of art and recreation deeply rooted in Egyptian society and closely connected with other branches of the country's artistic output. What is more, dance, just like music, literature or cinematography, is constantly changing, adapting to the changing economic, political and social reality. The main aim of the work is to present the complexity and diversity of the dance traditions in Egypt, and above all, as the title suggests - the process of changes that dance has undergone from the end of the 18th century to the present day with a special focus on the 20th century. Separate subsections are devoted to the most influential representatives of dance such as Badīˁa Maṣābnī, Sāmīa Gamāl, Tahīa Kārīūkā, Maḥmūd Ridā, Farīdy Fahmī, Suhaīr Zakī or Fīfī ˁAbdu and the most important trends, as well as the image of female dancers in cinema. The section describing folkloric dance also includes a description of exemplary stage adaptations of Maḥmūd Ridā and some styles with an explanation of the aesthetic patterns. The last part deals mainly with the image of dance in society and its role in everyday life as an element that brings people together and is a means of expressing their feelings, accompanying births, engagements, weddings and all occasions whose joy is willingly shared with others