Język polityków amerykańskich na Twitterze w czasie wyborów w 2020 roku i tuż po nich

Praca wskazuje sposoby perswazji, a nawet manipulacji stosowane przez polityków amerykańskich, opisuje charakterystykę ich języka, używanie leksyk, metaforyki, obrazowania, a w szczególności jak jest to realizowane na Twitterze. W tym celu przeprowadzono analizę dyskursu siedmiu reprezentantów amerykańskiej sceny politycznej. Próbka czasu objęła dyskurs wskazanych amerykańskich polityków od 10 października 2020 do 14 lutego 2021 roku, czyli do dwóch miesięcy po wyborze prezydenta przez Kolegium Elektorów Stanów Zjednoczonych. Ponieważ omawiane w pracy zjawisko komunikacji politycznej jest bardzo rozległe i wieloaspektowe, ograniczono się do przedstawienia jedynie pewnych, zdaniem autorki najistotniejszych, ale w żadnej mierze niewyczerpujących, aspektów tego zagadnienia. Skupiono się na zagadnieniu stylu w kontekście ubożenia i zanieczyszczania języka angielskiego, które rozumiane jest jako maniera potoczności, schlebianie zwykłemu odbiorcy, kolokwializacja, agresywność języka. Twitter dodatkowo sprzyja ubożeniu języka i entertainizacji. Analiza języka polityków nie mogła się odbyć bez przedstawienia sposobów perswazji, selekcji informacji stosowanych przez współczesny polityków. Perswazyjność jest bowiem główną cechą języka polityki. Perswazyjność jednak nierzadko może przeradzać się w zwykłą manipulację. Bezpośrednio z tym wiąże się współczesny fenomen posprawdy, gdzie fakty przestają mieć znaczenie, a liczy się to, by okopać się w swoim stanowisku. Sprawę tę ułatwiają media społecznościowe, czyli hermetyczne środowiska, które utwierdzają się w swoich niekiedy błędnych przekonaniach, nie konfrontując swojego postrzegania z faktami prezentowanymi przez ekspertów i autorytety. Interesującym zjawiskiem do badania w kontekście współczesnego języka polityków okazała się być używana i wyeksponowana leksyka w kontekście tego, jakie schematy myślenia ona wywołuje. Kolejną istotną rzeczą, którą wyeksponowano, jest metaforyczność języka polityków, gdyż metafory używane przez polityków kreują pewien obraz rzeczywistości, ukazują pewne zjawiska na zasadzie porównań, dzięki czemu nie tylko uruchamiają w odbiorcach pewien sposób myślenia, ale także stwarzają nowe rozumienia współczesnych zjawisk i problemów. Twitter sprzyja metaforyczności, gdyż ważne kwestie zamiast być rozpisywane i wyjaśniane, są skrótowo ujmowane za pomocą metafor.The work presents the ways of persuasion or, even, manipulation applied by American politicians, describes the characteristics of the language, lexis, metaphors, imagining, with a focus on Twitter. The Twitter’s discourse of seven representatives of the two dominant political parties in the United States was chosen to be analyzed. Their discourse was analyzed before United States Electoral College, that is from the 20th of October and the analysis finishes two months after United States Electoral College results, that is on the 14th of February. Since the phenomenon of political communication which was discussed is very extensive and multi-faceted, it needs to be limited to presenting only some, possibly the most important, but by no means exhaustive, aspects of this issue. The focus is on the style in the context of the impoverishment and contamination of the English language, which is understood as the manner of colloquiality, flattering the ordinary recipient, colloquialization, aggressiveness of the language. Twitter also contributes to the impoverishment of the language and ‘entertanization’. The analysis of the language of politicians cannot take place without presenting the methods of persuasion and selection of information used by contemporary politicians. Persuasiveness is the main feature of the language of politics. Persuasiveness, however, can often turn into simple manipulation. The contemporary phenomenon of the post-truth is directly related to this, where the facts cease to matter and the only thing that matters is to dig into your position. This matter is facilitated by social media, i.e., hermetic environments that strengthen their, sometimes erroneous, beliefs, without confronting their perceptions with the facts presented by experts and authorities. An interesting phenomenon to study in the context of the contemporary language of politicians turned out to be the lexis used and exposed in the context of what thinking patterns it evokes. Another important thing that was exposed, was the metaphor of the language of politicians, because the metaphors they use create a certain picture of reality, show certain phenomena on the basis of comparisons, thanks to which they not only trigger a certain way of thinking in recipients, but also create new understandings of contemporary phenomena and problems. Certainly, Twitter is conducive to metaphoricality, as important issues are summarized using metaphors instead of being written down and explained