UV SOĞURUCU İÇEREN VE İÇERMEYEN PLA/TiO2 MİKRO VE NANOKOMPOZİTLERİN IŞIL BOZUNUMU

Poli(laktik asit), diğer adıyla polilaktit (PLA) biyopolimerinin mühendislik uygulamaları için gerekli olan UV direnci özelliğini artırmak amacıyla PLA, titanya (TiO2) parçacıkları ve organik UV soğurucuyla güçlendirilmesi planlanmıştır. Kullanılacak titanya parçacıklarının oranları bir önceki projede gösterdikleri mekanik özellikler de göz önünde bulundurularak belirlenecektir. PLA matrisi, belirlenen oranlarda mikron ve nano boyutlu titanya (TiO2) parçacıkları ve geleneksel bir organik UV soğurucuyla laboratuvar boyutlu çift-vidalı ekstrüder ile eriyik halde karıştırma yöntemi kullanılarak mikro ve nano kompozit yapılar elde edilecektir. Testler için gereken numuneler ise basınçla kalıplama yöntemi ile şekillendirilecektir. Daha sonra hazırlanan test numuneleri hızlandırılmış yaşlandırma cihazında UV lambaları ile ışıl bozunmaya uğratılacaktır. UV radyasyonunun yapı üzerine etkileri GPC, SLS ve FTIR gibi yöntemlerle, mekanik özellikleri üzerine etkileri “Çekme, Eğme ve Tokluk Testleri” ile ısıl davranışları üzerine etkileri ise DSC ve TGA analizleri ile değerlendirilecektir. Mikro ve nano boyutlu titanya (TiO2) parçacıklarının PLA matrisi içerisinde dağılımı ise “Taramalı Elektron Mikroskopu (SEM)” ile gözlemlenecektir