Ontological naturalism and methodological naturalism excludes each other: what does experimental parapsychology tell us about the distinction

In analytic Western philosophy, it is said to be two versions of naturalism. The first one is ontological and the second is methodological. Ontological version suggests that there are no supernatural entities. The methodological one argues that there are or should be no categorical distinctions between philosophy and science. I, herein, argue that these two versions exclude each other. Here are my major reasons. What is to be acknowledged as supernatural or natural cannot be foreknown. Science is subject to an everlasting revision both in terms of theories and values. Philosophers such as Quine or Philipp Frank even suggested that “If I saw indirect explanatory benefit in positing … spirits … I would joyfully accord them scientific status” (Quine) or if formulated in an untestable way “all things are material, that there is no spirit” would become a metaphysical hypothesis (Frank).Analitik batı felsefesinde natüralizmin iki ana çeşidi olduğu söylenir. Bunlardan ilki ontolojik ve ikincisi yöntemseldir. Ontolojik natüralizm doğaüstü varlıkların var olmadığını iddia eder. Yöntemsel natüralizm ise bilim ile felsefe arasında kategorik ayrımlar olmadığını öne sürer. Ben bu makalede bu iki natüralizm çeşidinin birbirini dışladığını savunacağım. Ana gerekçelerim şunlardır. Neyin doğaüstü neyin doğal kabul edilmesi gerektiği önceden bilinemez. Bilim hem kuramlar hem de değerler bakımından kendini ebedi bir yenilemeye tabi tutar. Nitekim Quine veya Philipp Frank gibi filozoflar ölülerle iletişim veya ruh gibi kavramları dolaylı bile olsa açıklayıcı bir yarar görülmesi veya test edilebilir forma getirilmesi kaydıyla kara delikler ve kuarklar kadar bilimsel görmeye hazır olduklarını iddia ederken her şeyin maddeden ibaret olduğu şeklindeki tezin iyi formüle edilmezse metafiziksel hale geleceğini savunmuşlardı