Yenilikçi girişimcilik için kurumlar nasıl önemlidir? Bölgesel ölçekte bir araştırma

Entrepreneurship, which is widely regarded as the primary source of employment, technological progress, innovation and sustainable economic growth and development, differs significantly in terms of level and type across countries and even regions of the same country. Numerous studies have tried to explain why the level and type of entrepreneurship vary by regions with various regional determinants such as human capital, financial resources, unemployment, urbanisation, natural opportunities, industrial cluster and infrastructure. However, over time, a growing number of studies have demonstrated that these determinants alone are insufficient to determine the level and type of regional entrepreneurship, but rather that ‘institutions’ defined as the rules of the game that shape interactions between individuals in society, play a more effective role. However, although the current literature has provided significant evidence on the effects of institutions on regional entrepreneurship activities, there are important gaps in the literature. In this sense, using Scott’s three-dimensional institutions' definition, this study aims to explore, understand and explain how and to what extent the regulative (laws, regulations, rules and policies), normative (norms, values, beliefs and traditions) and culture-cognitive (socially shared knowledge) dimensions/pillars of institutions determine the level of regional innovative (or innovation-driven) entrepreneurship. More precisely, by adopting the ‘Exploratory Sequential Mixing Method’, which consists of qualitative and quantitative research methods, this thesis tries to demonstrate the extent to which the three dimensions of institutions play a decisive role in explaining the innovative entrepreneurship level differences of NUTS-III level regions (or provinces i.e., Van, Elazığ, Bolu and Adana) in Turkey. Using primary data obtained through in-depth interviews (43 participants) and a subsequent survey questionnaires (170 entrepreneurs), this research uses content analysis to analyse qualitative data, while factor, ANOVA, MANOVA, Discriminant Function and Multinomial Logistic Regression analyses to test quantitative data. The study's findings clearly showed that all three dimensions of the institutions play critical roles in determining the innovative entrepreneurship levels of the provinces. Using provinces with different levels of innovative entrepreneurship, this study revealed that regions with low-quality institutions have relatively lower innovative entrepreneurship activities, on the contrary, those with high-quality institutions have higher innovativeness. In addition, the findings showed that compared to the regulatory dimension of institutions, the normative and culture-cognitive dimensions play more decisive roles in explaining the innovative entrepreneurship level differences between the provinces. However, as with most studies, this study has some limitations. The lack of data sets on institutional dimensions and innovative entrepreneurship activities at the regional level is one of the main limitations of this study. Yet, by providing evidence showing how three dimensions of institutions at the regional level support or constrain innovative entrepreneurial activities, this study makes an essential contribution to the expansion of existing literature. Further, this study provides important policy recommendations at national, regional, firm and individual levels to promote regional innovative entrepreneurship activities and reduce inter-regional disparities.İstihdam, teknolojik ilerleme, yenilik ve sürdürülebilir ekonomik büyüme ve kalkınmanın geniş bir biçimde birincil kaynağı olarak kabul edilen girişimcilik, ülkelere ve hatta aynı ülkenin bölgelerine göre düzey ve tip anlamında önemli farklılıklar göstermektedir. Çok sayıda araştırma, girişimcilik düzeyinin ve türünün bölgelere göre neden farklılaştığını insan sermayesi, finansal kaynaklar, işsizlik, kentleşme, doğal olanaklar, sanayi kümelenmesi ve alt yapı gibi çeşitli bölgesel belirleyiciler ile açıklamaya çalışmıştır. Ancak, ilerleyen dönemlerde, artan sayıda araştırma, bu belirleyicilerin tek başına bölgesel girişimcilik düzeyi ve türünü belirlemede yetersiz olduğunu, bunun yerine, bir toplumda bireyler arasındaki etkileşimleri şekillendiren oyunun kuralları olarak tanımlanan ‘kurumların’ daha etkili bir rol oynadığını ortaya koydu. Ancak, her ne kadar mevcut literatür kurumların bölgesel girişimcilik faaliyetleri üzerindeki etkileri konusunda önemli kanıtlar sağlasa da, bu anlamda literatürde önemli boşluklar bulunmaktadır. Bu bağlamda, Scott'ın üç boyutlu kurumlar tanımını kullanan bu çalışma, kurumların düzenleyici (kanunlar, düzenlemeler, kurallar ve politikalar), normatif (normlar, değerler, inançlar ve gelenekler) ve kültür-bilişsel (sosyal olarak paylaşılan bilgi) boyutlarının/sütunlarının bölgesel yenilikçi (veya yenilik-odaklı) girişimcilik düzeyini nasıl ve ne ölçüde belirlediğini keşfetmeye, anlamaya ve açıklamaya çalışmaktadır. Daha net bir biçimde ifade etmek gerekirse; nitel ve nicel araştırma yöntemlerini içeren 'Keşif Sıralı Karma Yöntemi' kullanarak, bu tez, kurumların üç boyutunun Türkiye’deki NUTS-III düzeyindeki illerin yenilikçi girişimcilik düzey farklılıklarını açıklamada ne ölçüde belirleyici bir rol oynadığını ortaya koymayı amaçlamaktadır. Derinlemesine görüşmeler (43 kişi) ve akabinde yapılan anket çalışmaları (170 girişimci) ile elde edilen birincil verileri kullanan bu araştırma, nitel verileri analiz etmek için içerik analizini kullanırken, nicel verileri analiz etmek için ise faktör, ANOVA, MANOVA, Diskriminant Fonksiyon ve Çoklu Lojistik Regresyon analizlerini kullanmıştır. Araştırmanın bulguları, kurumların her üç boyutunun da illerin yenilikçi girişimcilik düzeylerinin belirlenmesinde kritik roller oynadığını açıkça göstermiştir. Farklı yenilikçi girişimcilik düzeylerine sahip illeri kullanan bu çalışma, düşük kalitede kurumlara sahip illerin görece daha düşük yenilikçi girişimcilik faaliyetlerine sahip olduğunu, tam tersine yüksek kalitede kurumlara sahip olanların ise daha yüksek yenilikçiliğe sahip olduğunu ortaya koymuştur. Ayrıca bulgular, iller arasındaki yenilikçi girişimcilik düzeyi farklılıklarını açıklamada kurumların düzenleyici boyutuna kıyasla normatif ve kültür-bilişsel boyutlarının daha belirleyici roller oynadığını göstermiştir. Ne var ki, çoğu çalışmada olduğu gibi bu çalışma da bazı kısıtlara sahiptir. Bölgesel düzeyde kurumsal boyutlar ve yenilikçi girişimcilik faaliyetleriyle ilgili veri setlerinin eksikliği bu çalışmanın başlıca kısıtlarından biridir. Buna rağmen, bölgesel düzeyde kurumların üç boyutunun yenilikçi girişimcilik faaliyetlerini nasıl desteklediğini veya kısıtladığını gösteren kanıtlar sunarak, bu çalışma mevcut literatürün genişlemesine önemli katkılar sağlamaktadır. Ayrıca bu çalışma, bölgesel yenilikçi girişimcilik faaliyetlerini teşvik etmek ve bölgeler arası eşitsizlikleri azaltmak için ulusal, bölgesel, firma ve bireysel ölçeklerde önemli politika tavsiyeleri sunmaktadır.Ph.D. - Doctoral Progra