Erkeklerin Deneyimleri Üzerinden Şiddetin Kuşaklararası Aktarımını Anlamak: Aile İçi Şiddet Tanığı ve/veya Mağdurlarının İkili İlişkilerinde Şiddet Olgusu

Bu araştırmanın amacı, çocukluğunda annesi şiddet gören erkeğin eğitim ve çalışma durumu ile evliliğinde şiddet göstermesi arasındaki ilişkiyi incelemektir. Böylelikle, erkeğin içinde büyüdüğü çekirdek ailede tanık olduğu şiddete ilişkin algı ve pratiklerin ilerleyen yıllarda eğitim ve çalışma statüsü, sosyal güvence gibi sahip olduğu bireysel kaynakların etkisiyle dönüşebileceğini ifade etmekteyiz. Annesi şiddete maruz kalan çocuk bireysel kaynaklarını zenginleştirerek büyüdüğünde şiddet göstermeyebilmektedir. Öte yandan, şiddetin kuşaksal aktarımında hem erkeğin bireysel kaynaklarının hem de kadınınkilerin etkili olacağı öngörüsü ile yola çıktığımız bu çalışmada, temel varsayımımız, köken ailesinde şiddet deneyimine sahip olmanın erkeğin eşine şiddet gösterme eğilimini artırmasına karşın, erkeğin ve kadının eğitim, çalışma durumu, düzenli bir iş ve sosyal güvenceye sahip olmak gibi süreçler üzerinden kişisel kaynaklarını zenginleştirmeleri ve güçlenmeleri halinde, şiddetin kuşaksal aktarımının kırılabildiğidir. Hareket noktamız, erkeğin şiddet deneyimi içeren geçmişini değiştirme şansı bulunmasa da eğitim, istihdam ve sosyal güvenceye dair destekleyici politikalar ile onun faile dönüşmesinin engellenebileceğini gösterirken, eş şiddetinin “hedefini” de gözettiğini, yani eğitim, düzenli iş ve sosyal güvence gibi güçlendirici kaynaklara sahip kadınlara yönelmeyebildiğini sergilemektir. Böylece, köken ailedeki şiddet deneyiminin kuşaklararası şiddet sarmalına dönüşmesinin nasıl önlenebileceğine dair verilere ulaşılarak uygun politikalar oluşturulabilecektir