STRUCTURE OF ONOMATOPOEIC VERBS IN TURKISH LANGUAGE

Dilin oluşumu hakkında ortaya atılan birkaç teori vardır; Ses taklidi teorisi, Puh-puh teorisi, Psikolojik ve İş teorileri. Uzun zamanlardan beri bu teorilerin hepsinin üzerinde durulmuş ve ayrı ayrı tartışma konuları ortaya atılmıştır. Bunlardan ses taklidi teorisine göre dilin oluşumu, ses taklidi kelimelerin kullanılmasıyla başlamıştır. Yani insan çevresindeki tabiat olaylarını ve diğer canlı cansız varlıkların çıkardığı sesleri taklit ederek dili oluşturmuştur. Yansımalı kelimeler, dilbilim alanında hâlen yeterli şekilde incelenmemiş olup, tartışmalı ve derin bir araştırmaya ihtiyaç duyan alanlardan biridir. Bu tür kelimeler her dilde, özellikle Türk dilinin konuşma dilinde, edebi eserlerinde yaygın kullanılan ve bir ifadeyi, daha kalıcı, duygusal, canlı bir şekilde aktaran kelimelerdir. Yansımalı fiiller ses ve biçim olmak üzere iki gruba ayrılmaktadır. Ses yansımalı kelimeler, doğadaki canlı ve cansız varlıkların çıkardığı sesleri taklit ederken, biçim yansımalı fiiller ise, nesnenin dış görünüşünü veya hareketlerindeki görünüşlerini betimlemektedir. Çalışmamızın konusunu Türkiye Türkçesindeki ses yansımalı fiiller oluşturacaktır. Amacı ise, ses yansımalı fiilleri oluşturan ekleri tespit etmek ve bu ekler üzerinde durmaktır. Burada yansımalı kelimeler konusunda en kapsamlı çalışma yapan Prof. Dr. Hamza ZÜLFİKAR’ın “Türkçedeki Yansımalı Kelimeler” adlı kitabı esas alınacaktır. Çalışmamızda öncellikle ses yansımalı fiiller taranacak ve ardından bu fiilleri oluşturan ekler tespit edilecektir. Daha sonra tespit edilen ekler şekil bilgisi açısından incelenecektir