Endüstri Devrimi sonrası 19. yy. Avrupası’nın geçirdiği modernleşme süreciizleyici ve sanat nesnesi arasındaki ilişkiyi köklü bir dönüşüm sürecine sokmuştur. Busürecin etkisiyle izleyici ve sanat nesnesi arasındaki sınırlar kalkmış, gelenek halinialan sergileme yöntemlerine yeni alternatifler doğmuştur. Beyaz Küp olarak tabiredilen modernist düşüncenin nötr sergileme mekanları, yapısöküme uğramayabaşlamıştır. Mekân ile izleyici, izleyici ile sanat nesnesi, sanat nesnesi ile mekânarasında yeni bir izleme pratiği doğmuştur.1950’lerden sonra kavramsal alt yapıyı mekân-nesne-gözlemci-zamanöğeleriyle bir araya getiren sanatçı, içine girilip çıkılabilen ‘deneyimlenebilen’mekanlar yaratmıştır. Böylelikle izleyicinin sanat nesnesi karşısındaki duru...