Multipl miyelom tanısı ile bortezomib ve/veya talidomid ile tedavi edilmiş hastalarda periferik nöropati sıklığı ve periferik nöropati gelişmesini etkileyen durumlar

ÖZETBu çalışmanın amacı, kliniğimizde takipli 164 Multipl Miyelom (MM) tanılı hastada, bortezomib ve/veya talidomid tedavileri sırasında bu tedavi ajanlarına bağlı olarak gelişen periferik nöropati (PN) sıklığının belirlenmesidir. Ayrıca PN oluşumunu etkileyen ilaçların dozu, kullanım süresi, MM alt tipi ve evresi, tanı sırasında Diabetes Mellitus(DM) varlığı, kalsiyum düzeyi ve serum LDH düzeyi gibi diğer faktörlerin PN oluşum üzerine olan etkilerini araştırdık. 1996-2012 yılları arasında Marmara Üniversitesi Hastanesi’nde MM tanısı alan ve bortezomib veya talidomid almış olan 164 hasta değerlendirildi. Hastaların ortanca yaşı 63 olup 37-87 arasında değişmekteydi. 164 hastanın tamamı en az bir sıra,122’si iki sıra tedavi almış ve 57’si üç sıra tedavi almıştı. Bu tedavi sıralamasına otolog kök hücre transplantasyonu(OKİT) tedavisi dahil edilmemiştir. Değerlendirme sonucunda toplam periferik nöropati sıklığı %48,8 saptanmıştır. Bu PN olgularının çoğunluğu evre 1-2 olup (%81,1), sadece %18,9’inde evre 3-4 PN saptanmıştır. PN gelişimi açısından hastaların bortezomib ve ya talidomid kullanımı arasında istatiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı. Hastaların yaş, cinsiyet, MM tanı alt tipi, serum LDH düzeyi, serum kalsiyum düzeyi, Durie-Salmon ve ISS evresi ve serum kreatinin düzeylerinin PN üzerine etkisi olmadığı görüldü(P>0.05).Ancak tanı sırasında DM olan hastalarda PN gelişme oranı belirgin olarak artarken(P0.05). Only predictors of PN were coexistence of DM at diagnosis, which was associated with increased risk of PN, and use of Melphalan-Prednisone combination at first line therapy that predicted less PN (P-values <0.05 and