Immigration policy in Turkey-EU relations: transit illegal migration from Turkey to the European Union

Bu çalışmada kaçak göçmenlerin Türkiye üzerinden Avrupa Birliği (AB) üyesi ülkelere transit geçmesinden doğan sorunlar incelenmiştir. Bu amaçla göç konusunun güvenlik sorunu hâline gelmesi, Avrupa Birliği'nde ortak bir göç politikasının oluşması ve göçmenlerin entegrasyonu süreçleri incelenmiştir. Düzenli Raporların ve Türkiye'nin hazırladığı Müktesebatın Üstlenilmesi için Ulusal Programın paralel olarak okunması sonucunda taraflar arasındaki anlaşmazlığın temelinde üç konunun bulunduğu tespit edilmiştir. Öncelikle, Birliğin Türkiye'den ülkesinden geçen her transit göçmeni geri kabul etmesi talebi ve Türkiye'nin AB ile bir geri kabul anlaşması imzalamaya yanaşmamasının ardında yatan sebepler üstünde durulmuştur. İkinci olarak, Türkiye'nin 1951 tarihli Mültecilerin Korunmasına İlişkin BM Sözleşmesi'ne koyduğu coğrafi sınırlama incelenmiştir. Üçüncü olarak, Türkiye'nin AB'den göçmenlerin işlemlerinin getirdiği masrafların paylaşılması yolunda yaptığı talep üzerinde durulmuştur. Türkiye'nin transit ülke olarak üstlendiği rolün, daha fazla sorumluluk alması için Avrupa Birliği'ne yaptığı talebin ve bu talebin Avrupa Birliği'nin dış sınırların korunmasını ülkelerin uhdesine bırakan yaklaşımıyla hangi bakımlardan çatıştığının altı çizilmiştir. Son olarak taraflar arasında halihazırda mevcut olan durum incelenmiştir. Bu bağlamda Türkiye'nin yaptığı çalışmaların sonuçları vurgulanmıştır. Ayrıca Birliğin transit kaçak göçle mücadelede Türkiye'ye nasıl destek olabileceği ve Türkiye'nin Avrupa Birliği'nin göç politikalarının uygulanması için uygun bir zemini nasıl sağlayacağı konusunda bazı öneriler ileri sürülmüştür.This study addresses issues between the European Union (EU) and Turkey regarding transit illegal migration through Turkey to the European Union member states. While doing this, it explores three processes namely, securitization of migration, communautarisation of migration policies in European Union and integration of immigrants. As a result of a parallel reading of the Regular Reports and Turkish National Program on the Adoption of the Acquis, three issues are evaluated to constitute the main line of contention between parties. First of all, demand by the Union from Turkey to readmit any migrant who had transited from Turkey and the reasons why Turkey has been unwilling to sign a readmission agreement with the EU are examined. Secondly, Turkey's geographical limitation to 1951 UN Convention on the Status of Refugees is investigated. Thirdly, Turkey's demand from the EU to share the burden of processing migrants is examined. Emphasis is made on Turkey's role as a transit country, her demand from the EU to assume more responsibility and how does this demand conflicts with the EU's attitude that favors placing individual countries sole responsibility of protection of their external borders. Finally, the current state of affairs between the parties is discussed. In this context, attention is drawn to the fruits of efforts Turkey has made. Also, some suggestions are made as to how the Union can support Turkey's fight against transit illegal migration and how Turkey can be an ideal ground for application of the EU migration policies