Türk hukukunda ödünç iş ilişkisi

Anahtar Kelimeler : Ödünç, EsneklikÖZETTÜRK HUKUKUNDA ÖDÜNÇ İŞ İLİŞKİSİÖdünç iş ilişkisi esnek çalışma biçimlerinden birisidir. Ödünç iş ilişkisi, bir işverenin kendisine iş sözleşmesi ile bağlı olan işçisini, iş görme borcunu yerine getirmesi için, onun da rızasını almak koşulu ile belirli ve geçici bir süreliğine bir diğer işverenin emrine vermesi olarak tanımlanabilir. Söz konusu hukuki ilişki üç taraflıdır. Türk Hukukunda ise, 4857 sayılı İş Kanunu ile birlikte, ödünç iş ilişkisi yasal olarak düzenlenmiştir. Ödünç iş ilişkisinin sona ermesine ilişkin anılan Kanunda açık bir yasal düzenleme bulunmamaktadır. Ancak, öncelikle ödünç iş ilişkisi Kanun tarafından belirli bir süre ile sınırlandırılmıştır. Dolayısıyla, bu sürenin bitiminde taraflar arasındaki ödünç iş ilişkisi kendiliğinden sona erecektir. Key Words : Borrowed, FlexibilityABSTRACTBORROWED BUSINESS RELATIONSHIP IN TURKISH LAWBorrowed business relationship is one of the flexible forms of working. Borrowed business relationship can be defined as the transfer of an employee, with its consent, to the service of an employer other than the employee’s original employer, for a temporary and certain period of time, in order to fulfill its performance obligation, by the original employer, with whom the employee is contractually affiliated. The legal relationship in question is trilateral. In Turkish Law, borrowed business relationship has been legally regulated with the 4857 numbered Labor Law. The mentioned Law does not incorporate any implicit legal regulation regarding the cessation of borrowed business relationship. However, the Law does limit temporary employment relations with a specific period of time. Consequently, by the end of this time, the borrowed business relationship between the parties will automatically cease