Oryantiring sporcularında submaksimal yorgunluk düzeyinin rota seçimine etkisinin incelenmesi

Amaç: Bu çalışmada belirli bir deneyim seviyesine ulaşmış oryantiring sporcularının, farklı zorluk seviyelerindeki hedefler üzerinde belirleyecekleri rotaların, submaksimal ve dinlenik nabız durumlarında incelenmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya aktif olarak oryantiring yapan ve en az üç yıl oryantiring deneyimine sahip, yaş ortalama 21.8 beş kadın ve yaş ortalaması 21.3 olan altı erkek olmak üzere toplamdan 11 oryantiring sporcusu katılmıştır. Ölçüme başlamadan önce her katılımcının dinlenik nabız değerleri akıllı saatle ölçülmüştür. Ardından bilgisayarda karışık sırayla gelen beş kolay, beş orta, beş zor seviye olmak üzere toplamda 15 harita üzerinde Mouse yardımıyla karar verdikleri rotayı çizmeleri istenmiştir. Ardından kişilere mekik koşusu koşturtarak maksimum nabız değerleri bulunmuştur. Her katılımcının nabzı dinlenik nabız değerine dönene kadar en az bir saat dinlenmiştir. Daha sonra sporcular teker teker submaksimal yorgunluk düzeyine gelene kadar yeni bir mekik koşusu koşmuştur. Mekik koşusunu koşan, ilk ölçümden farklı beş kolay, beş orta, beş zor seviye olacak şekilde toplamda 15 harita üzerinde Mouse yardımıyla rota çizmişlerdir.Bulgular: Submaksimal yorgunluk düzeyinin farklı zorluk seviyesindeki haritalar üzerinde verilen karara süre bazında etkisinde, kolay ve orta seviye hedeflerde istatistiksel olarak anlamlı fark bulunurken, zor seviye hedeflerde istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır. Submaksimal yorgunluk düzeyinin farklı zorluk seviyesindeki haritalar üzerinde verilen karara mesafe bazında etkisinde istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır. Harita zorluk seviyeleri ortadan kaldırıldığında, submaksimal yorgunluk düzeyinin süre üzerinde pozitif yönlü bir etkisi olduğu bulunurken, rotaların mesafe değerleri üzerinde herhangi bir etkisi bulunmamıştır.Sonuç: Submaksimal yorgunluk düzeyinin rota seçimi sırasındaki süre değerini pozitif yönde etkilediği, fakat mesafe değerinde bir etkisi olmadığı görülmüştür.--------------------Objective: In this study, it is aimed to examine the routes that orienteering athletes who have reached a certain level of experience will determine on targets of different difficulty levels, in submaximal and resting heart conditions.Materials and Methods: A total of 11 orienteering athletes, five females with an average age of 21.8 and six males with an average age of 21.3, who are active orienteers and have at least three years of orienteering experience participated in this study. Before starting the measurement, resting heart rate values of each participant were measured with a smart watch. Then, they were asked to draw the route they decided with the help of the mouse on a total of 15 maps, five easy, five intermediate, and five difficult levels. Then, the maximum heart rate values were found by running the shuttle run. Each participant rested for at least one hour until the heart rate returned to resting heart rate. Then, one by one, the athletes ran a new shuttle run until they reached the submaximal fatigue level. Running the shuttle run, they drew a route using the mouse on a total of 15 maps, with five easy, five medium and five hard levels different from the first measurement. Results: While there was a statistically significant difference in the effect of submaximal fatigue on the maps of different difficulty levels on the basis of time, between easy and medium level targets, there was no statistically significant difference in difficult level targets. There was no statistically significant difference in the effect of submaximal fatigue on the maps of different difficulty levels on the basis of distance. When the map difficulty levels were eliminated, submaximal fatigue level was found to have a positive effect on duration, while no effect of routes on distance values was found. Conclusion: It was observed that the submaximal fatigue level positively affected the value during route selection, but had no effect on the distance value