1970’lerden günümüze mimarlık alanında heykelsi biçimler

ÖZETHeykel ve mimari geçmiş yüzyıllardan günümüze kadar sürekli bir ilişki içerisindedir. Bu ilişki, heykeli mimarinin içerisine dahil ederek ya da yapının içerisinden, dış mekanlara; meydanlara, kamusal alanlara çıkararak, kültürün bir elemanı ya da iktidarın bir temsili olarak yer almıştır. Modern dönemle birlikte bu ilişki, sanatın kendi temsil dilini görselleştirmesi ve disiplinlerin bir araya gelmesi ile birlikte mimari ve heykeli görsel olarak birbirine yakınlaştırmıştır.Modernizm içerisinde, ‘Estetik Temsil’, modern dünyaya karşıt bir tavırdır. Sanat; Burjuva zihniyetine karşıt bir tavır sergiler. Toplumsal dünya ve estetik dünya arasındaki uzlaşmazlığı yansıtmaktadır. Mimari ve heykel, biçimi indirgeyen, tüm fazlalıkları nesneden dışlayan, kültürün kendi estetik ve etik yapısını evrensellik ölçüsünde kabul edildiği bir görünüme sahiptir. Modernizm, sanatın kendi özerkliğini öne çıkarmaktadır. Modernizmin ilerlemecilik fikri, sanatın ve yaşamın her alanında kendisini hissettirmektedir. 1970’lerin ortalarında açıklık kazanmış Postmodernizm, pratik ve teori arasındaki ilişkiyle birbirini destekleyerek hareket etmiştir. Modernizmde ortaya konulmuş olan pratik alanı saf sanatın kendisinin ortaya konuluşu, postmodernizmde bu sanat pratiklerinin özümsenip eleştirel- akademik ve kültürel kurumlar tarafından yeniden düzenlenmesiyle değişim göstermiştir. Postmodernizm tartışmaları kültürel teori alanında, modernist sanat biçimleri ve pratiklerinden koptuğu iddia edilen bir dizi kültürel yapıyı tanımlayan; heykel, mimari, edebiyat, resim gibi alanlarda yeni “postmodern” kültür biçimlerinin işaretleri olarak başlamıştır. Ortaya çıkan mimari yapıların görsellikleri heykel alanında oluşan değişim ile kesişim noktaları oluşturmaktadır. Postmodern dönemde kullanılan Heykelsi Biçimler kavramı, bu dönemin tasarım ve teknolojik alanındaki gelişmelerle daha da uygulanabilir hale gelmiştir. Heykel kimi zaman postmodern bir yapıya eklemlenmekte, kimi zamanda postmodern bir yapı heykelsi bir biçim ile görselleşmektedir. Heykel sanatında yapılan üretimler mimari bir sınırın ufak bir ayrımında, mimarlık alanında yapılan yapılar ise heykel alanının sınırına yaklaşmaktadır. Modernizmin teknolojik gelişmeleri ve sanayileşmenin getirdiği yüksek kapitalizm, 1970’lerin sonu ve 1980’lerde ekonomik açıdan tüm mekanlarında değişim yaratmıştır. Dünyanın fiziksel çevresinin geçirdiği dönüşüm, ekolojik olarak tehdit oluşturması ile postmodern dönemin sonunu getirmektedir. Artık mekan üzerinde tasarımlanmış, dünya üzerinde yer edinen her formun, estetik görünümünün dışında, doğaya karşı sorumluluk taşıyarak yer edinmesi gerekmektedir. SUMMARYThe sculpture and architecture are always in relationship from the past to present. This relationship has always been a symbol of the power or an element of the culture by integrating the sculpture into the architecture or excluding it from the structure to outside, squares, public areas. And in modern era this relationship made sculpture and architecture closer when the art visualized its own representation literature and with the conjunction of the disciplines.In modernism the ‘Aesthetics Representation’ is a behavior against the modern world. And the art is in contrast with the Bourgeois mentality. It reflects the conflict between the social world and the esthetic world. The sculpture and architecture has an image reducing the form and throwing the unnecessary things from the object and of which aesthetic and ethic structure accepted at universal basis. Modernism highlights the autonomy of the art. The progressive view of the modernism is seen in all part of the art and life. Postmodernism - clarified in the middle of 1970’s – proceeded by supporting each other with the relationship between the practice and theory. The presentation of the pure art with practice applications carried out in modernism changed with the rearrangement by the academic and cultural corporations by understanding and criticizing of these artistic practices in postmodernism. The issues about postmodernism started as a sign of new “postmodern” culture forms at domains as sculpture, architecture, literature and picture, which identified a series of cultural structure said that different from modernist artistic forms and practices in cultural theory. The visualizations of the architectural structures form an interface with the change in sculpture. The Arcisculpture notion used in the age of postmodernism became more applicable with the developments in design and technology in this term. The sculptor is sometimes integrated in a postmodern structure, and sometimes a postmodern structure is visualized with a sculptor. The productions in sculptural art are seen as a nuance of architecture or else the structures in architecture come closer to the sculptural art. The technological developments in modernism and the high capitalism with the industrialization changed all the environments economically at the end of 1970’s and in 1980’s. For the physical transformation of the world are dangerous ecologically, it might be the end of the postmodernism era. Now each forms designed on the place in the world must not only be esthetic but also bear responsibility for the nature