Avrupa Birliği’nin sanayi politikası ve Türkiye’nin uyum süreci

Sanayi politikası, ekonomide yapısal değişimi veya yeniden yapılanmayı sağlamak için devletin belli bir sanayi sektörü veya belli bir bölge için aldığı seçici tedbirleri kapsamaktadır. Sanayileşme ve sanayi politikaları 1945'ten bu yana Avrupa'da yoğun olarak tartışılan konulardan biri olmuştur. Avrupa Birliği'nin sanayi politikası, rekabet ve ticaret politikalarının aksine, ancak yakın bir geçmişte, 1992 Maastricht antlaşmasıyla belirgin bir statü ve içerik kazanmıştır. AB Komisyon'unun yeniden yapılandırılması esnasında, 2000 yılının başında sanayi ve KOBİ alanlarından sorumlu genel müdürlükler birleştirilmiştir. Avrupa Birliği'nin sanayi politikasının amaçları; rekabetin güçlendirilmesi, iş ortamının iyileştirilmesi ve endüstriyel değişimin desteklenmesi olarak sıralanabilir. Bu amaçlara ulaşmak için AB çeşitli politika araçları kullanmaktadır. Bu araçlar; gümrük birliği ve malların serbest dolaşımı, araştırma geliştirmeye destek, kobi desteği, ticaret politikası, eğitim - staj politikası ve yasal çerçevenin geliştirilmesidir. Türkiye'nin sanayileşme politikaları incelendiğinde 1960'lı yıllardan bu yana uygulanan iki temel strateji olduğu görülmektedir. Birincisi 1980 öncesinde uygulanan ithal ikameci sanayileşme stratejisi, ikincisi 1980 sonrasında uygulanan ihracata yönelik sanayileşme stratejisidir. Avrupa Birliği, Türkiye'nin en büyük dış ticaret ortağı konumundadır. AB sanayi politikasına uyum, Türkiye'nin dış ticareti açısından pek çok önemli noktayı beraberinde getirmektedir. Dış pazarlarda rekabet gücünü artırmak temel hedefi olduğu için, mevzuat ve politikaların dış ticarete en fazla destek sağlayacak şekilde düzenlenmesi gerekmektedir. Industrial policy includes; the change in the structure of the economy or to assist reprocessing the selective precautions that government take for a specific idustrial sector or for a specific region. Industrialism and industrial policies are one of the most intense arguments in Europe since 1945. In the closer past, EU’s industrial policy, by contrast with competition and trade policies, has gained a specific status and content in Maastricht in 1992. During the reprocessing of commission of EU, industry and Small and Medium Size Enterprises (SME) are merged in the beginning of year 2000. The aim of the EU’s industrial policy is: to reinforce competition, to improve job environment and supporting the industrial changing. To reach these aims EU uses various policy tools. These tools are: customs union and free circulation of the goods, research and development support, trade policy, education-internship policy and improving the legal framework. There are two principle strategies that practiced since 1960’s when Turkish industrial policies are observed. First strategy is, the strategy that practiced before 1980, import focused industrial strategy. Second strategy is the strategy that practiced after 1980 export oriented industrial strategy. Thus, EU is the Turkey’s most important foreign trade partner. With the adaptation to EU’s industrial policy, very important points to Turkey’s foreign trade will occur. The main target is to improve competition in foreign markets, therefore, regulations and policies must have redesigned in order to provide the optimum support for foreign trade