Banka sermayesi ve risk

BANKA SERMAYESİ VE RİSK Bankalar faaliyetlerini yürütebilmek için ihtiyaç duydukları fonları özsermaye ve yabancı sermaye olmak üzere iki kaynaktan elde etmektedirler.Özkaynak bankanın sahiplerini, yabancı kaynak ise bankanın borçlarını ve bankaya borç verenleri simgelemektedir.Banka pasiflerini oluşturan bu iki kaynak, banka yapısını göstermektedir. Özkaynakların ve bu arada sermayenin bankalar açısından önemi çok büyüktür.Banka sermayesini taşıdığı bu önem, yerine getirdiği işlevlerden kaynaklanmaktadır.Bunlar; bankanın kuruluş ve faaliyete geçiş için gereken tüm giderleri karşılama, alacaklılara ve mevduat yatıracaklara yeterli güveni verebilme, eger bir zarar oluşmuşsa zararın karşılanmasına değin bankanın hukuki varlığının korunmasını sağlamak ve son olarak bankanın iflas etmesi durumunda alacaklıların uğrayabilecekleri zararı enaza indirmektir. Bankalarda sermaye yeterliliği sorunu, özellikle banka iflaslarının çokca yaşandığı A.B.D'de 1929'da yaşanan Büyük Buhran sonrasında önem kazanmaya başlamıştır.Bu amaçla 1988 yılında İsviçre'nin Basle şehrinde G10 ülkelerinin Merkez Bankası yetkilileri bir araya geldiler Başkanının adından dolayı Cooke Komitesi olarak tanınna bu komite, daha sonra Basle Bankacılık Yasal Düzenleme ve Denetleme Komitesi olarak yeniden adlandırıldı.Günümüzde basitçe BIS olarak geçmektedir.Buna göre bankalar risk agırlıklı varlıklarının % 8'I kadar sermaye bulundurrmak zorundadırlar.Ancak mevcut anlaşmanın sadece kredi risklerini ele alarak asgari sermaye oranını belirlemesi yeni bir sermaye uygunluk yapısı araştırması içine girmiştir