Kırık kanal eğelerinin kök kanalından çıkarılması sırasında kullanılan yöntemler sonrasında değişik kök kanal dolguları ile doldurulmuş dişlerin kırılma dirençlerinin incelenmesi

1. ÖZETAmaç: Bu çalışmada, dişlerin kök kanalında farklı bölgelerinde kırılan Ni-Ti eğeler iki farklı yöntem ile çıkarılmış ve farklı kanal dolgu yöntemleri ile doldurulmuş ve dişlerin kırılma dirençleri incelenmiştir.Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda tek kök kanalı olan çekilmiş 342 adet alt küçükazı dişleri kullanılmıştır.Dişlerin koronal, orta veya apikal bölgelerinde Protaper F2 eğesi kırılmış ve bu kırık aletler ultrasonik yöntem veya Masserann Kit kullanılarak çıkartılmıştır. Daha sonra kanallar, lateral kondensasyon, Sistem B+Obtura veya monoblok dolgu yöntemlerinden biri ile doldurulmuştur. Dişlerin dayanıklığı İnstron cihazında ölçülerek veriler istatiksel olarak incelenmiştir. Bulgular: Koronal,orta ve apikal 1/3 kısımda da ultrasonik yöntem uygulanan dişler Masserann uygulananlardan istatistiksel olarak daha dirençli bulunmuşlardır (p<0.05). Koronal kısımda ve apikal kısımda ultrasonik ve monoblok dolgu uygulanan dişler masserann uygulananlardan istatistiksel olarak daha dirençli görülmüşlerdir(p<0.05).Orta kısımda Masserann uygulanıp lateral kondensasyon ile doldurulan dişler diğer dolgu tekniklerinden daha dirençsiz bulunmuşlardır (p<0.05).Apikal kısımda Monoblok doldurma yönetimi diğerlerinden daha başarılı bulunmuştur (p<0.05).Apikal kısımda masserann ve monoblok ile doldurulanlar diğer dolgu tekniklerinden daha dirençli görülmüşlerdir(p<0.05).Sonuçlar: Ultrasonik yöntem, Masserann yöntemden daha az doku kaybına neden olmaktadır. Monoblok dolgu yöntemi dişlerin direncini arttırmakla beraber apikal kısımda istatiksel olarak anlamlı sonuç göstermiştir. Lateral kondensasyon yöntemi orta 1/3 kısımda dişlerin direncini olumsuz etkilemektedir.Anahtar Sözcükler: NiTi kırık alet, Masserann, ultrasonik, monoblok, SistemB+Obtura2. SUMMARYMETHODOLOGY:342 extracted human lower premolar teeth with single and straight roots were used. The crown of each tooth was removed until the full length of the tooth was 13 mm. All canals were instrumented with Protaper Universal Ni-Ti files up to F1 file. The teeth were randomly divided into three groups according to coronal, middle and apical. The size F2 used for the test were notched to a depth of half of the instrument with a No. 2 round bur at a point 3 mm from the tip to facilitate breakage of the file at this point. The fractured instruments were removed from the canals using ultrasonic tips or a Masserann kit. The groups devided 3 sub groups according to obturation metods which are lateral condensation, SystemB+obtura and monoblok system .The samples were subjected to a continual vertical loading, using a universal testing machine. For each root, the force at the time of fracture was recorded in Newtons. The results were analysed statistically using one-way anova and Tukey HSD test.RESULTS:The force required to fracture the roots vertically was significantly higher in the positive control group than the experimental groups (P < 0.01). The roots from which the broken instruments had been removed using ultrasonic tips required more force to fracture than roots in the Masserann group; however, the difference was not statistically significant.The groups which were obturated with monoblok system statistically required more force to fracture than roots obturated with other obturation techniques in all section. The difference was not statistically significant between ultrasonic and masserann groups.CONCLUSION:Removal of a fractured instrument from the middle third of the root decreased the force required to fracture the root vertically, regardless of the technique used for instrument removal. There was not difference between the ultrasonic technique and the Masserann technique.KEYWORDS: Fractured instrument; Instrument removal; Masserann Kit; Ultrasonics, Monobloc