Türkiye’nin AB görsel işitsel politikalarına uyum çabaları

Bu çalışmada, AB’de Bilgi Toplumu ve Medya başlığı altında incelenen politika alanlarından seçilen Görsel-İşitsel Politikalar bölümü incelenmiştir. Türkiye’nin bu alandaki çalışmalarının özellikle son AB uyum paketlerinin ve pratiğe yönelik yasal-idari düzenlemelerin getirdikleri açısından dikkat çekici olduğu, ancak uygulamadaki eksikliklerin yanısıra, idari kapasite eksiği ve düzenleyici çalışmaların bazı noktalarda tıkanması veya cesur adımlara ihtiyaç duyması nedeniyle eleştirilebileceği tezi, çalışmanın esas başlangıç noktasıdır. Bu kapsamda Sınır Tanımayan Televizyon Yönergesi ve Televizyon yayınlarında içerik konusuna ağırlık verilmiştir. Tezin birinci bölümünde Avrupa Birliği’nin ilgili mevzuatı incelenmiştir. İkinci bölümde ise Türkiye’nin Topluluk Müktesebatı’nda konuyla ilgili bölümlere karşılık gelen mevzuatı ve bu mevzuatın AB normları ile ne kadar örtüştüğü incelenmiştir. Son olarak da Türkiye’de son dönemde Görsel-İşitsel alanda AB normlarına uyum için gerçekleştirilen bazı düzenlemeler ile güncel bazı gelişmeler incelenmiştir. Tezin sonuç bölümünde, Görsel-işitsel politika alanında, Türkiye 2005 sonunda yayınlanan İlerleme raporundan bu yana dahi ilerleme kaydedildiği tespiti yapılmıştır. Ancak fiili müzakere süreci içinde Türkiye’nin bu alanda katetmesi gereken hala önemli bir yol bulunmaktadır. Türkiye’de yayıncılık sektörünün son derece yenilikçi, renkli, dünyaya açık ve teknolojik açıdan güçlü yapısı, bu uyumu sağlamakta güçlük çekmeyecektir. Türkiye’de Görsel İşitsel Politika uyum sürecinde yaşanması muhtemel sorun, diğer pek çok müktesebat başlığında olanın tam tersine, genel olarak sektörün kendisinden değil, yasa koyucu, düzenleyici ve denetleyicilerin cesur adımlar atmakta siyaseten tereddüt etmelerinden, teknik bilgi yetersizliklerinden ve bürokrasiden kaynaklanmaktadır. In this study, Audiovisual policies field of the EU which is a part of Information Society and Media chapter has been analyzed.The starting point of this study is the thesis of criticisability of Turkey’s efforts in this field. In this sense, the TV Without Frontiers Directive and the issue of content in TV broadcasting have been emphasized within the study.In the first chapter of this dissertation, the related legislation of the EU has been analyzed.In the second chapter, Turkey’s corresponding legislation and to what extent they are compatible to the EU acquis have been analyzed.Lastly, some new developments in Turkey on Audiovisual field for harmonization to the EU norms has been covered.In the consequence chapter of the dissertation, Turkey’s considerable progress on this policy area even after the latest EU progress report –which is published in the end of 2005- has been highlighted. But there is still some considerable way ahead of Turkey to take within the “negotiation” process.The innovative and technologically powerful structure of Turkish broadcasting industry will not exercise difficulties in harmonizing itself to the EU framework.The possible problem in Turkey in terms of Audiovisual Policy alignment process will be sourced not from the industry itself; but from the political hesitation of the authorities of taking brave steps, from their technical information deficiencies and in general terms from the bureaucracy