The European Union's peacebuilding efforts in the Western Balkans : the Macedonian case

Bu çalışmada Avrupa Birliği’nin Batı Balkanlar’daki barış inşa çabaları Kuzey Makedonya konusu üzerinden değerlendirilmiştir. Çalışma, kanlı geçen 1990'lardan sonra Avrupa Birliği’nin bölgede kalıcı bir barışı tesis etmede ne derece etkili olduğunu belirlemeyi amaçlamaktadır. Savaş sonrası dönemde AB, bölge ülkelerine verdiği üyelik perspektifiyle pozitif barış inşası süreci başlatmıştır. Bu bağlamda; öncelikle Avrupa Birliği’nin barış inşa çalışmaları sosyal inşacılık perspektifinden analiz edilmektedir. Sonrasında, Batı Balkan ülkelerindeki pozitif barış inşa sürecinde Avrupa Birliği’nin ne kadar etkin bir aktör olduğu değerlendirilmiş ve Birliğin Kuzey Makedonya’daki barış inşa çabaları irdelenmiştir. Bu çalışma, AB perspektifinin, Makedonya devleti nezdinde yarattığı olumlu yöndeki değişime de atıf yapmakla kalmamış, ülkedeki farklı etnik gruplar arasındaki ilişkinin görece olarak pozitif bir yönde evirildiğini de tespit etmiştir. Çalışma, Avrupa Birliği’nin bölgede barış ve istikrarı sağlamayı başarsa da bu barışın kalıcı değil, yüzeysel olduğunu savunmakta ve barışa yönelik en büyük tehdidin milliyetçilik kaynaklı olduğunu belirtmekte, sonuç olarak Avrupa Birliği’nin kalıcı bir barış için daha fazla çaba sarf etmesi gerektiğini vurgulamaktadır.--------------------In this study, the peacebuilding efforts of the European Union in the Western Balkans is evaluated through an analysis of the Republic of North Macedonia. The study aims to assess the extent to which the EU has been able to restore a perpetual peace in the region after the bloody years in the 1990s. In the post-conflict era, the EU initiated positive peacebuilding process in the region with a prospect of EU membership. In this regard, firstly the EU’s context of the peacebuilding is analysed from the social constructivist perspective. Then, the actorness of the EU while implementing its positive peace agenda is elaborated. As a case study, the peacebuilding process in the North Macedonia is examined. It tries to find an answer to the question of to what extent the EU has been able to transform and strengthen the governance of Macedonia and establish positive relations among ethnic groups in the country. The thesis concludes that even though the EU has achieved in securing and stabilising the region to a certain degree, it is a superficial peace. Nationalism still has potential to endanger the stability of the region. The EU needs to perform more efforts to establish a permanent peace